desant

desant (język polski)

desant (1.1) morski

desant (1.1) spadochronowy

desant (1.3) czołgowy

desant (1.4)

wymowa:: IPA: [ˈdɛsãnt], AS: [desãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. operacja taktyczna przeniesienia wojsk na teren nieprzyjaciela; zob. też desant w Wikipedii

(1.2) wojsk. część załogi pojazdu bojowego przeznaczona do spieszenia w czasie walki; zob. też desant w Wikipedii

(1.3) wojsk. żołnierze przewożeni np. na czołgu; zob. też desant czołgowy w Wikipedii

(1.4) wojsk. formacja wojskowa, która została przerzucona na teren wroga; zob. też desant w Wikipedii

(1.5) więz. paczka żywnościowa^[1]

odmiana:

(1.1-5)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	desant	desanty
dopełniacz	desantu	desantów
celownik	desantowi	desantom
biernik	desant	desanty
narzędnik	desantem	desantami
miejscownik	desancie	desantach
wołacz	desancie	desanty

przykłady:: (1.1) Desant w Normandii był największą operacją morską w Europie w czasie II wojny światowej.; (1.2) W transporterze opancerzonym przewożeni żołnierze są zwani desantem.; (1.3) Rosjanie często przewozili żołnierzy piechoty na czołgach jako desant.; (1.4) Żołnierze desantu zaatakowali działa.

składnia:

kolokacje:: desant morski / powietrzny / szybowcowy / spadochronowy • przedział desantu

synonimy:

antonimy:: (1.1) odwrót, ewakuacja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. desantowiec m, desantowanie n, desancik mrz; czas. desantować ndk.; przym. desantowy

związki frazeologiczne:

etymologia:: franc. descente

uwagi:

tłumaczenia:

białoruski: (1.1) дэсант m; (1.2) дэсант m; (1.3) дэсант m; (1.4) дэсант m
bułgarski: (1.1) десант m
hiszpański: (1.1) desembarco m
rosyjski: (1.1) десант m
włoski: (1.1) sbarco

źródła:

↑ Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.

desant (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) desant

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	desant	desanty
dopełniacz	desantu	desantů
celownik	desantu	desantům
biernik	desant	desanty
wołacz	desante	desanty
miejscownik	desantu	desantech
narzędnik	desantem	desanty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

[1] Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.

[1]