благодатьникъ

благодатьникъ (język staro-cerkiewno-słowiański) edytuj

transliteracja:
blagodatĭnikŭ
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dobroczyńca[1]
odmiana:
(1.1) deklinacja I (o-tematyczna)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) благодавьць
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
scs. благо + -о- + дати + -ьникъ
uwagi:
źródła: