εθελοντής

εθελοντής (język nowogrecki)

transliteracja:

wymowa:

IPA: [e.θe.lon.ˈdis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wolontariusz, woluntariusz

(1.2) wojsk. ochotnik

(1.3) (przydawka rzeczowna) ochotniczy, dobrowolny, honorowy

odmiana:

(1) M7

przykłady:

(1.2) Ο αδελφός μου πήγε εθελοντής στο στρατό. → Mój brat poszedł do wojska na ochotnika.

składnia:

kolokacje:

(1.3) εθελοντής αιμοδότης → honorowy krwiodawca • εθελοντής νοσοκόμος → ochotniczy pielęgniarz

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. εθελόντρια ż

przym. εθελοντικός, εθελούσιος

przysł. εθελοντικά, εθελοντικώς

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐθελοντής

uwagi:

źródła: