zweideutig

zweideutig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈt͡svaɪ̯ˌdɔɪ̯tɪç] IPA: [ˈt͡svaɪ̯ˌdɔɪ̯tɪk]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dwuznaczny

w funkcji przysłówka

(2.1) dwuznacznie

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der zweideutige ein zweideutiger zweideutiger	die zweideutige eine zweideutige zweideutige	das zweideutige ein zweideutiges zweideutiges	die zweideutigen zweideutigen zweideutige
Gen.	słaba mieszana mocna	des zweideutigen eines zweideutigen zweideutigen	der zweideutigen einer zweideutigen zweideutiger	des zweideutigen eines zweideutigen zweideutigen	der zweideutigen zweideutigen zweideutiger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem zweideutigen einem zweideutigen zweideutigem	der zweideutigen einer zweideutigen zweideutiger	dem zweideutigen einem zweideutigen zweideutigem	den zweideutigen zweideutigen zweideutigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den zweideutigen einen zweideutigen zweideutigen	die zweideutige eine zweideutige zweideutige	das zweideutige ein zweideutiges zweideutiges	die zweideutigen zweideutigen zweideutige
nie stopniuje się

(2.1) nieodm.; nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) eindeutig

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Zweideutigkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: