voj (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dyszel

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(2.1) książk. przest. oddział wojska
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) oj
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

voj (esperanto (morfem)) edytuj

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) droga
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. vojo, vojaro, vojeto, disvojiĝo, fervojo, fervojoj, fervojisto, fervojkompanio, kavvojo, vojflanko,vojimposto, vojmapo, vojmontrilo, vojsulko, Silkvojo, vojrando, vojkruciĝo, vojkamarado, vojkolego, tramvojo, akvovojo, kablovojo, piedvojo, piŝtovojo, relvojo, vojreto, ĉirkaŭvojo, ŝparvojo, vojstreko, vojelspezo
czas. voji, travoji, envojigi, vojerari, devojiĝi, elvojiri
przym. apudvoja, ĉevoja, fervoja
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. voie
uwagi:
Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 2.
źródła:

voj (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) oddział wojska[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.