wymowa:
enPR: rādĭks, IPA/reɪ.dɪks/
?/i
znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) mat. podstawa
(1.2) jęz. rdzeń
odmiana:
(1.1-2) lp radix; lm radices
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
(klasyczna) IPA/ˈraː.diːks/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) korzeń rośliny[1] lub zęba
(1.2) źródło, pochodzenie, początek[1]
(1.3) podstawa, podnóże[1]
odmiana:
(1.1-3) rad|ix, ~icis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. radicula
przym. radicalis
przysł. radicitus
czas. radicesco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „radix” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 522.