provokere

provokere (język duński)

wymowa:

Dania: [provoˈkeˀɔ]

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) prowokować

odmiana:

(1.1) at provokere, provokerer, provokerede, provokeret

przykłady:

(1.1) Den sagsøgte forklarede, at sagsøgerinden havde provokeret ham med vilje. → Pozwany wyjaśnił, że powódka umyślnie go sprowokowała.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. provokation w, provokatør w

przym. provokatorisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: