ponikwa (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. potok lub rzeka, która znika pod ziemią by dalej znów wytrysnąć[1], potok, który miejscami ginie w ziemi[2][3]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ponikiew, przeginia, ponik[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ponik m, ponikiew ż
czas. ponikać ndk.
przym. ponikły, nikły
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. ponik
tłumaczenia:
źródła:
  1. Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków 1927 w: poradniajezykowa.us.edu.pl
  2. Tadeusz Wojciechowski, Chrobaccya: Rozbiór starożytności słowiańskich, 1873, s. 276
  3. Materyały i prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, 1904, Nakładem Akademii Umiejętności, str. 394
  4. Zygmunt Gloger, Encyklopedja staropolska ilustrowana, 1903, t. 1, str. 193