plenipotentiarius

plenipotentiarius (język łaciński) edytuj

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pełnomocnik, plenipotent, plenipotencjariusz^[1]

(1.1) plenipotentiari|us, ~ī (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plenipotentiarius	plenipotentiariī
dopełniacz	plenipotentiariī	plenipotentiariōrum
celownik	plenipotentiariō	plenipotentiariīs
biernik	plenipotentiarium	plenipotentiariōs
ablatyw	plenipotentiariō	plenipotentiariīs
wołacz	plenipotentiarie	plenipotentiariī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. plenipotentia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. plenipotentia + -rius; źródłosłów dla pol. plenipotencjariusz

uwagi:

źródła:

↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 513.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=plenipotentiarius&oldid=8313019”