planus
planus (język łaciński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-2) plānus, plāna, plānum (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik plānus plāna plānum plānī plānae plāna dopełniacz plānī plānae plānī plānōrum plānārum plānōrum celownik plānō plānae plānō plānīs biernik plānum plānam plānum plānōs plānās plāna ablatyw plānō plānā plānō plānīs wołacz plāne plāna plānum plānī plānae plāna stopień wyższy planior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik planior planius planiōrēs planiōra dopełniacz planiōris planiōrum celownik planiōrī planiōribus biernik planiōrem planius planiōrēs planiōra ablatyw planiōre planiōribus wołacz planior planius planiōrēs planiōra stopień najwyższy planissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik planissimus planissima planissimum planissimī planissimae planissima dopełniacz planissimī planissimae planissimī planissimōrum planissimārum planissimōrum celownik planissimō planissimae planissimō planissimīs biernik planissimum planissimam planissimum planissimōs planissimās planissima ablatyw planissimō planissimā planissimō planissimīs wołacz planissime planissima planissimum planissimī planissimae planissima
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „planus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
