oryl
oryl (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) zaw. człowiek zajmujący się spławianiem rzeką drewna, zboża i innych towarów[1]; flisak[2]
- (1.2) daw. pot. prostak, grubianin, cham[3]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oryl oryle / orylowie dopełniacz oryla orylów / oryli celownik orylowi orylom biernik oryla orylów / oryli narzędnik orylem orylami miejscownik orylu orylach wołacz orylu oryle / orylowie depr. M. i W. lm: (te) oryle
- przykłady:
- (1.1) Po drodze Toruń, gościnny Toruń witał oryla – do dziś mam w oczach ten piękny widok w zachodu chwile…[4].
- (1.1) Cisza w komnacie trwała. Za oknem królewskiej świetlicy płynął w tej chwili żagiel. Nawoływali się oryle[5].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: flisak
- źródła:
- 1 2 Słownik wyrazów obcych PWN, red. Elżbieta Sobol, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1991, ISBN 83-01-08730-7, s. 623.
- ↑ Barbara Bartnicka, Język i my. 4, WSiP, Warszawa 1994, s. 122.
- ↑
Hasło „oryl” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Jadwiga Korczakowska, Pieśń flisaka.
- ↑ Michał Rusinek, Muszkieter z Itamariki, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1956, s. 418.
