ortel

ortel (język polski) edytuj

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) st.pol. wyrok, dekret, sentencja^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) hortyl, ortyl

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: śwn. urteil^[2]; por. ang. ordeal, czes. ortel, niderl. oordeel, niem. Urteil

uwagi:

tłumaczenia:: (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wyrok

źródła:

↑ Hasło „ortel” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
↑ Hasło „ortel” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13019-9.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ortel&oldid=8288642”