oracz

oracz (język polski)

oracz (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, kto orze pole

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oracz	oracze
dopełniacz	oracza	oraczy
celownik	oraczowi	oraczom
biernik	oracza	oraczy
narzędnik	oraczem	oraczami
miejscownik	oraczu	oraczach
wołacz	oraczu	oracze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) orocz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rolnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oranie n, orka ż, orzba ż

forma żeńska oraczka ż

czas. orać ndk., zaorać dk.

przym. orny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. orać + -acz

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) plower, plowman
• baskijski: (1.1) goldelari
• białoruski: (1.1) араты m
• czeski: (1.1) oráč m
• francuski: (1.1) laboureur m
• hiszpański: (1.1) arador m, labrador m
• interlingua: (1.1) arator
• kazachski: (1.1) соқашы
• litewski: (1.1) artojas m
• niemiecki: (1.1) Ackermann m
• nowopruski: (1.1) artajs m
• rosyjski: (1.1) пахарь m
• słowacki: (1.1) oráč m
• ukraiński: (1.1) орач m
• włoski: (1.1) aratore m

źródła: