onomatopoetisch

onomatopoetisch (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [onomatopoˈʔeːtɪʃ]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) liter. onomatopeiczny

w funkcji przysłówka

(2.1) liter. onomatopeicznie

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der onomatopoetische ein onomatopoetischer onomatopoetischer	die onomatopoetische eine onomatopoetische onomatopoetische	das onomatopoetische ein onomatopoetisches onomatopoetisches	die onomatopoetischen onomatopoetischen onomatopoetische
Gen.	słaba mieszana mocna	des onomatopoetischen eines onomatopoetischen onomatopoetischen	der onomatopoetischen einer onomatopoetischen onomatopoetischer	des onomatopoetischen eines onomatopoetischen onomatopoetischen	der onomatopoetischen onomatopoetischen onomatopoetischer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem onomatopoetischen einem onomatopoetischen onomatopoetischem	der onomatopoetischen einer onomatopoetischen onomatopoetischer	dem onomatopoetischen einem onomatopoetischen onomatopoetischem	den onomatopoetischen onomatopoetischen onomatopoetischen
Akk.	słaba mieszana mocna	den onomatopoetischen einen onomatopoetischen onomatopoetischen	die onomatopoetische eine onomatopoetische onomatopoetische	das onomatopoetische ein onomatopoetisches onomatopoetisches	die onomatopoetischen onomatopoetischen onomatopoetische
nie stopniuje się

(2.1) nieodm.; nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) onomatopöetisch, lautmalend

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Onomatopöie ż, Ono­ma­to­po­e­sie ż, Ono­ma­to­po­e­ti­kon n, Ono­ma­to­po­e­ti­kum n, Ono­ma­to­pö­ie ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: