kust

kust (język łotewski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) topnieć, topić się, roztapiać się

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kust (język niderlandzki)

kust (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) geogr. wybrzeże

(1.2) wybór

odmiana:

(1.1) lp kust; lm kusten

przykłady:

(1.1) Ik woon aan de kust. → Mieszkam na wybrzeżu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

noordkust, zuidkust, oostkust, westkust

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

te kust en te keur • de kust is veilig

etymologia:

uwagi:

źródła:

kust (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

куст

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) krzak

odmiana:

(1.1) lm kustis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kust (język szwedzki)

kust (1.1)

wymowa:

[kus:t] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) geogr. wybrzeże

odmiana:

(1.1) en kust, kusten, kuster, kusterna

przykłady:

(1.1) Kanalöarna är en ögrupp i Engelska kanalen utanför Frankrikes kust. → Wyspy Normandzkie są grupą wysp w Kanale La Manche, u wybrzeży Francji.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Elfenbenskusten • sydkust

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: geografia w języku szwedzkim

źródła: