komplement
komplement (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) grzecznościowa, zwykle przesadna pochwała
- (1.2) biol. układ dopełniacza
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komplement komplementy dopełniacz komplementu komplementów celownik komplementowi komplementom biernik komplement komplementy narzędnik komplementem komplementami miejscownik komplemencie komplementach wołacz komplemencie komplementy
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dwuznaczny / wątpliwy komplement • odwzajemnić komplement • prawić komplementy
- synonimy:
- (1.1) pochlebstwo, pochwała, duser
- (1.2) dopełniacz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. komplemenciarz m, komplementowanie n
- czas. komplementować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) compliment, kudo, stroke
- białoruski: (1.1) камплімент m
- bułgarski: (1.1) комплимент m
- duński: (1.1) kompliment w/n
- esperanto: (1.1) komplimento; (1.2) komplemento
- hiszpański: (1.1) cumplido m, piropo m
- kaszubski: (1.1) kómplement m, kòmplimańt m
- kataloński: (1.1) compliment m
- niemiecki: (1.1) Kompliment n; (1.2) Komplement n
- norweski (bokmål): (1.1) kompliment m/n
- norweski (nynorsk): (1.1) kompliment m/n
- nowogrecki: (1.1) κομπλιμέντο n, κοπλιμέντο n
- rosyjski: (1.1) комплиме́нт m
- szwedzki: (1.1) komplimang w, smicker n, galanteri n; (1.2) komplement n
- ukraiński: (1.1) компліме́нт m
- węgierski: (1.1) bók
- włoski: (1.1) complimento m
- źródła: