klaffen

klaffen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈklafn̩]

^ⓘ

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) tworzyć szerokie bruzdy, rozwierać się

odmiana:

(1.1) klaff|en (klafft), klaffte, geklafft (haben)

przykłady:

(1.1) In ihrem Oberarm klaffte eine tiefe Wunde. → Na jej ramieniu ziała głęboka rana.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Klaffen n, Klaff m

przym. klafend

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: