fertig

fertig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈfɛʁtɪç] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) gotowy, gotów

(1.2) zmęczony, wykończony

odmiana:

(1.1-2)

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der fertige	die fertige	das fertige	die fertigen
	mieszana	(k)ein fertiger	(k)eine fertige	(k)ein fertiges	keine fertigen
	mocna	fertiger	fertige	fertiges	fertige
Gen.	słaba	des fertigen	der fertigen	des fertigen	der fertigen
	mieszana	(k)eines fertigen	(k)einer fertigen	(k)eines fertigen	keiner fertigen
	mocna	fertigen	fertiger	fertigen	fertiger
Dat.	słaba	dem fertigen	der fertigen	dem fertigen	den fertigen
	mieszana	(k)einem fertigen	(k)einer fertigen	(k)einem fertigen	keinen fertigen
	mocna	fertigem	fertiger	fertigem	fertigen
Akk.	słaba	den fertigen	die fertige	das fertige	die fertigen
	mieszana	(k)einen fertigen	(k)eine fertige	(k)ein fertiges	keine fertigen
	mocna	fertigen	fertige	fertiges	fertige

(1.1-2) st. wyższy fertiger; st. najwyższy fertigsten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) fertig sein → kończyć, skończyć

(1.2) fertig werden → radzić sobie, poradzić sobie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Fertigen n, Fertigung ż, Fertiger m

czas. fertigen

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) źródłosłów dla pol. fertyczny

uwagi:

źródła: