dwuczuby

dwuczuby (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posiadający dwa czuby

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwuczuby		dwuczuba	dwuczube	dwuczubi	dwuczube
dopełniacz	dwuczubego		dwuczubej	dwuczubego	dwuczubych
celownik	dwuczubemu		dwuczubej	dwuczubemu	dwuczubym
biernik	dwuczubego	dwuczuby	dwuczubą	dwuczube	dwuczubych	dwuczube
narzędnik	dwuczubym		dwuczubą	dwuczubym	dwuczubymi
miejscownik	dwuczubym		dwuczubej	dwuczubym	dwuczubych
wołacz	dwuczuby		dwuczuba	dwuczube	dwuczubi	dwuczube
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) perkoz dwuczuby

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Przymiotnik używany głównie w terminologii ornitologicznej dla określenia gatunku ptaka, którego cechą charakterystyczną jest rozdwojony czub z piór na głowie.

tłumaczenia:

źródła: