wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przyzwyczajenie, nawyk[1]
odmiana:
(1.1) consuetudo, consutudinis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przykłady:
(1.1) Consuetudo altera natura est.Przyzwyczajenie jest drugą naturą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „consuetudo” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 491.