bisarr

bisarr (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dziwaczny

odmiana:

(1.1) bisarr, bisart, bisarre

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) underlig, påfallende

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. bizzarro

uwagi:

źródła:

 Hasło „bisarr” w: Bokmålsordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.

bisarr (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dziwaczny

odmiana:

(1.1) bisarr, bisart, bisarre

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) underleg, påfallande

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. bizzarro

uwagi:

źródła:

 Hasło „bisarr” w: Nynorskordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.

bisarr (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dziwny, dziwaczny, udziwniony, osobliwy

odmiana:

(1.1) bisarr, bisarrt, bisarra; st. wyższy bisarrare; st. najwyższy bisarrast

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bisarreri

przysł. bisarrt

związki frazeologiczne:

etymologia:

od 1769, franc. bizarre → dziwaczny

uwagi:

źródła: