aufwerfen (język niemiecki) edytuj

wymowa:
IPA[ˈaʊ̯fˌvɛʁfn̩]
?/i
znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) podrzucać, podrzucić, nadrzucać, nadrzucić
(1.2) otwierać, otworzyć (z impetem)
(1.3) narzucać, narzucić (się)
odmiana:
(1.1-3)[1] aufwerfen (wirft auf), warf auf, aufgeworfen (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Aufwerfen n, Aufwurf m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: werfenabwerfenanwerfenaufwerfenauswerfenbewerfendazwischenwerfendurcheinanderwerfendurchwerfeneinwerfenentgegenwerfenentwerfenfortwerfenherwerfenhinwerfenhochwerfenloswerfennachwerfenniederwerfenumwerfenunterwerfenüberwerfenverwerfenvorwerfenwegwerfenzurückwerfenzusammenwerfenzuwerfen
źródła: