apostolus

apostolus (język łaciński)

apostolī (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. apostoł

odmiana:

(1) apostol|us, ~ī (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	apostolus	apostolī
dopełniacz	apostolī	apostolōrum
celownik	apostolō	apostolīs
biernik	apostolum	apostolōs
ablatyw	apostolō	apostolīs
wołacz	apostole	apostolī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. apostolatus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἀπόστολος (apóstolos) → wysłannik

źródłosłów dla ang. apostle, ast. apóstol, bret. abostol, franc. apôtre, friu. apuestul, galiscyjski apóstolo, hiszp. apóstol, niderl. apostel, irl. aspal, isl. postuli, katal. apòstol, niem. Apostel, pol. apostoł, port. apóstolo, słc. apoštol, st.ang. apostol, st.ang. postol, st.czes. apoštol, st.franc. apostle, st.irl. apstal, swn. apostolo, sycyl. apòstulu, średnioang. apostol, średnioang. apostel, wal. abostol, wal. abostl, wł. apostolo

uwagi:

źródła: