absurdo

absurdo (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) absurd

przymiotnik

(2.1) absurdalny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

absurdo (esperanto)

morfologia:

absurd•o

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) niedorzeczność, absurd

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	absurdo	absurdoj
akuzativo	absurdon	absurdojn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) absurdaĵo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absurdaĵo, absurdeco

przym. absurda

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

absurdo (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ap.ˈsuɾ.ðo]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) absurdalny, niedorzeczny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) absurd, bezsens

odmiana:

lp absurdo m, absurda ż ; lm absurdos m, absurdas ż

przykłady:

(1.1) Sus respuestas son absurdas. → Jego / Jej / Ich odpowiedzi są niedorzeczne.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) irracional, incoherente, descabellado, insensato, ilógico, disparatado, inadmisible

(2.1) irracionalidad, necedad, disparate, sinrazón, desatino, incoherencia, incongruencia

antonimy:

(1.1) racional, lógico, sensato

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. absurdus

uwagi:

źródła:

absurdo (język portugalski)

wymowa:

podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•sur•do

eur. port. IPA: /ɐbˈsuɾ.du/

braz. port. IPA: /a.bəˈsuɦ.dʊ/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) absurd

przymiotnik

(2.1) absurdalny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: