δύο

δύο (język nowogrecki)

δύο (1.1) κουκουβάγιες

δύο (2.1)

transliteracja:

wymowa:

IPA: [ˈði.o]

^ⓘ

homofon: δύω

znaczenia:

liczebnik główny

(1.1) dwa

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) dwójka

odmiana:

nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. δυάρι n, δυάδα ż

przym. διπλάσιος, διπλός, δυαδικός

przysł. διπλά, δις

licz. δεύτερος

form. słow. δι-, δισ-

skr. 2ος

związki frazeologiczne:

και οι δύο → obydwaj, obydwie • και τα δύο → obydwa

etymologia:

gr. δύο

uwagi:

również δυο

źródła:

δύο (język pontyjski)

transliteracja:

dýo

wymowa:

IPA: /ˈðio̞/, IPA: [ˈðio̞]

znaczenia:

liczebnik główny

(1.1) dwa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

δύο (język starogrecki)

transliteracja:

wymowa:

znaczenia:

liczebnik główny

(1.1) dwa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: