διάβολος (język nowogrecki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) diabeł
odmiana:
(1.1) M20a: lp D. διάβολου / διαβόλου, B. διάβολο , W. διάβολε ; lm M. & W. διάβολοι , D. διάβολων / διαβόλων, B. διάβολους / διαβόλους
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) σατανάς
antonimy:
(1.1) άγγελος
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. διαβολίζω
przym. διαβολικός
zdrobn. διαβολάκι, διαβολάκος
przysł. διαβολικά
związki frazeologiczne:
στο διάβολο
etymologia:
gr. διάβολος < διαβάλλω (oczerniać, zniesławić)
uwagi:
forma równoważna διάολος
źródła:

διάβολος (język starogrecki) edytuj

transliteracja:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. diabeł
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. διαβάλλω
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. διαβάλλωoczerniać, zniesławiać
uwagi:
źródła: