stuka

stuka (język polski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp ter. od: stukać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

zobacz listę tłumaczeń w haśle: stukać

źródła:

stuka (język szwedzki)

stuka (1.1) med potatis

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kopiec

czasownik przechodni

(2.1) zwichnąć, skręcić (np. nogę)

(2.2) spłaszczyć (np. nit)

(2.3) przen. utemperować, usadzić, utrzeć nosa

czasownik zwrotny stuka sig

(3.1) coś sobie zwichnąć

(3.2) spłaszczyć się

odmiana:

(1.1) lp en stuka, stukan; lm stukor, stukorna

(2-3) att stuka, stukar, stukade, stukat, stuka!, pres. part. stukande, perf. part. stukad

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(2.3) inte låta stuka sig → nie dać się usadzić

synonimy:

(2.1) vricka

(2.2) platta till

(2.3) förödmjuka, kuva, kväsa, snäsa av, snoppa av, avsnoppa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stukande, stukning

przym. stukad

związki frazeologiczne:

czasownik frazowy stuka till

etymologia:

uwagi:

źródła: