Wikisłownik

stämning

stämning (język szwedzki)

edytuj
wymowa:
[²st'em:ning]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) muz. strojenie[1]
(1.2) atmosfera, nastrój[1]
(1.3) praw. wezwanie do sądu[1]
(1.4) praw. powództwo[2]
odmiana:
(1.1-4) en stämning, stämningen, stämningar, stämningarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. stämma
przym. stämningsfull
rzecz. stämma w
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 1090.
  2. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 464.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=stämning&oldid=6846518”