rynka sig (język szwedzki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) marszczyć się[1]
odmiana:
(1.1) att rynka sig, rynkar sig, rynkade sig, rynkat sig, rynka sig!; zob. zaimki w jęz. szwedzkim
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. / czas. rynka
przym. rynkig
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 395.