magnus

magnus (język łaciński)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) duży, wielki

odmiana:

(1.1) magnus, ~a, ~um; st. wyższy maior; st. najwyższy maximus (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	magnus	magna	magnum	magnī	magnae	magna
dopełniacz	magnī	magnae	magnī	magnōrum	magnārum	magnōrum
celownik	magnō	magnae	magnō	magnīs
biernik	magnum	magnam	magnum	magnōs	magnās	magna
ablatyw	magnō	magnā	magnō	magnīs
wołacz	magne	magna	magnum	magnī	magnae	magna
stopień wyższy maior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik maior maius maiōrēs maiōra dopełniacz maiōris maiōrum celownik maiōrī maiōribus biernik maiōrem maius maiōrēs maiōra ablatyw maiōre maiōribus wołacz maior maius maiōrēs maiōra
stopień najwyższy maximus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik maximus maxima maximum maximī maximae maxima dopełniacz maximī maximae maximī maximōrum maximārum maximōrum celownik maximō maximae maximō maximīs biernik maximum maximam maximum maximōs maximās maxima ablatyw maximō maximā maximō maximīs wołacz maxime maxima maximum maximī maximae maxima

przykłady:

(1.1) Ruthenia maxima civitas mundi est. → Rosja jest największym państwem świata.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: