knalla
knalla (język szwedzki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni
- (1.1) huknąć, trzasnąć, grzmieć
- (1.2) iść niespiesznie, spacerować
- odmiana:
- (1) att knalla, knallar, knallade, knallat, knalla!, pres. part. knallande, perf. part. -
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- czasownik frazowy knalla hem • knalla in • knalla iväg • knalla omkring • knalla runt • knalla ut
- zwrot grzecznościowy det knallar och går
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: