Wikisłownik

iustitia

iustitia (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sprawiedliwość, uczciwość, prawość[1]
(1.2) słuszność czegoś (np. argumentu)[1]
odmiana:
(1.1-2) iustiti|a, ~ae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) iustum
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. iudicium n, iudex m, iustitium n, iustum, ius
przym. iustus
przysł. iuste
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Hasło „iustitia” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 371.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=iustitia&oldid=6680714”