iudicium
iudicium (język polski)
edytuj- wymowa:
- [uwaga 1] (spolszczona) ‹judicjum›, IPA: [juˈdʲit͡sʲjũm], AS: [i ̯udʹicʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) liter. daw. ostatni etap pracy filologa nad tekstem antycznym; omówienie warstwy estetycznej i artystycznej dzieła[1]
- przykłady:
- (1.1) Współcześnie iudicium nie jest częścią krytyki tekstu, lecz krytyki literackiej.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2000, ISBN 83-04-04417-X, s. 223.
iudicium (język łaciński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1-3) iudicium, iudicii (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik iūdicium iūdicia dopełniacz iūdiciī iūdiciōrum celownik iūdiciō iūdiciīs biernik iūdicium iūdicia ablatyw iūdiciō iūdiciīs wołacz iūdicium iūdicia
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: