iscăli
iscăli (język rumuński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
czasownik przechodni
czasownik nieprzechodni
- (2.1) podpisać się[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. iscălitură ż, iscălitor m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- być może z bułg. искал jako części formuły prawniczej аз сам искал → wedle mej woli lub z cs. искалꙗти → brudzić, plamić[2] (por. bułg. изкалям), jako że dawniej większość podpisów była odciskiem palca umoczonego w atramencie[3]
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
- ↑
Hasło „искалꙗти” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 260.
- ↑ Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 153.
