duonus

duonus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) st.łac. zob. bonus

odmiana:

(1.1) st. wyższy melior; st. najwyższy optimus (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	duonus	duona	duonum	duonī	duonae	duona
dopełniacz	duonī	duonae	duonī	duonōrum	duonārum	duonōrum
celownik	duonō	duonae	duonō	duonīs
biernik	duonum	duonam	duonum	duonōs	duonās	duona
ablatyw	duonō	duonā	duonō	duonīs
wołacz	duone	duona	duonum	duonī	duonae	duona
stopień wyższy melior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik melior melius meliōrēs meliōra dopełniacz meliōris meliōrum celownik meliōrī meliōribus biernik meliōrem melius meliōrēs meliōra ablatyw meliōre meliōribus wołacz melior melius meliōrēs meliōra
stopień najwyższy optimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik optimus optima optimum optimī optimae optima dopełniacz optimī optimae optimī optimōrum optimārum optimōrum celownik optimō optimae optimō optimīs biernik optimum optimam optimum optimōs optimās optima ablatyw optimō optimā optimō optimīs wołacz optime optima optimum optimī optimae optima

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: