Wikisłownik

öğrenci

öğrenci (język turecki)

edytuj
 
öğrenciler (1.1)
 
öğrenciler (1.2)
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) uczeń, uczennica[1]
(1.2) student, studentka[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) öğrenci kimliği → legitymacja studencka
synonimy:
(1.2) talebe
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. öğrenim, öğreti, öğretim, öğretke, öğretmen, öğretmenlik
czas. öğrenmek, öğretmek
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Lucyna Antonowicz-Bauer, Aleksander Dubiński, Słownik turecko-polski polsko-turecki, Wiedza Powszechna, Warszawa 1983, ISBN 83-214-0062-0, s. 181.
  2. ↑ Katarzyna Sadowska-Özcan, Słownik polsko-turecki, turecko-polski wraz z rozmówkami, Level Trading, 2012, ISBN 978-83-61800-62-0, s. 441.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=öğrenci&oldid=8068885”