puk-puk

puk-puk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

wykrzyknik onomatopeiczny

(1.1) dźwięk. onomatopeja naśladująca odgłos pukania, zwykle do drzwi

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) — Puk-puk! — Kto tam?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) stuk-puk, stuku-puku

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pukanie n, puknięcie n, pukawka ż, pukadełko n

czas. pukać ndk., puknąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) knock-knock
• fiński: (1.1) kop kop
• francuski: (1.1) toc toc
• japoński: (1.1) ノックノック
• niemiecki: (1.1) klopf klopf
• rosyjski: (1.1) тук-тук

źródła: