kieli (język fiński) edytuj

wymowa:
IPA[ˈkie̞li]
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) anat. język
(1.2) język (mówiony)[1]
(1.3) inform. język
(1.4) muz. struna
odmiana:
(1) kiel‧i (→ wzór odmiany)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) kielitiedekirjakielipuhekieli
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kielellinen, kielinen
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Krzysztof Tomasz Witczak, Zagadnienie ugrofińskiego substratu w językach bałtyckich, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, z. LXXV/2019, s. 203.