Wikisłownik

kemma

kemma (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) czesać[1][2][3]
odmiana:
(1.1) czas przeszły prosty kemmt, imiesłów czasu przeszłego gykemmt
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. niem. kämmen
uwagi:
źródła:
  1. ↑   Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 285.
  2. ↑   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936.
  3. ↑   Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1, s. 75.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kemma&oldid=8215646”