keimen

keimen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈkaɪ̯mən]

​

podział przy przenoszeniu wyrazu: kei•men

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) kiełkować, zakiełkować

odmiana:

(1.1) keim|en (keimt), keimte, gekeimt (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Keimen n, Keim m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: