habilitet
habilitet (język norweski (bokmål)) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) bezstronność, niestronniczość[1]
- odmiana:
- (1.1) en habilitet, habiliteten, habiliteter, habilitetene
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „habilitet” w: Michał Jan Filipek, Maciej Iwanow, Romuald Iwanow, Norsk-polsk, polsk-norsk juridisk ordbok, Cappelen Damm, Oslo 2010, ISBN 978-82-02-31225-1, s. 63.