Aneks:Język polski - przymiotniki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 4:
==Deklinacja==
Przymiotniki odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaje: w liczbie pojedynczej - męski, żeński i nijaki, w liczbie mnogiej - męskoosobowy i niemeskoosobowy. Niektóre z nich się stopniują.
Przymiotniki, podobnie jak rzeczowniki, liczebniki i odmienne zaimki, deklinują się, czyli odmieniają się przez przypadki. Formy mianownika i wołacza przymiotników są zawsze takie same. Formy rodzaju męskiego, określające rzeczowniki osobowe, mają taki sam biernik i dopełniacz w obu liczbach, określające określajace rzeczowniki żywotne mają w liczbie pojedynczej biernik taki sam jak dopełniacz, w liczbie mnogiej: biernik równy mianownikowy, a te określające rzeczowniki nieżywotne - w obu liczbach biernik równy mianownikowi. Na tej podstawie niektórzy językoznawcy wyróżniają w języku polskim nie jeden rodzaj męski, a trzy: męskoosobowy, męskozwierzęcy i męskorzeczowy.
W słownikach zwyczajowo podaje się jako formę hasłową przymiotnika mianownik liczby pojedynczej rodzaju rodzaju męskiego, jednak w większości przypadków zamiana na inny rodzaj jest regularna i bardzo prosta.
Wszystkie przymiotniki w rodzaju męskim kończą się na litery -i lub -y. Odmiana imiesłowów oraz liczebników porządkowych jest analogiczna.
Przymiotniki kończące się na -i tworzą formę mianownika rodzaju męskoosobowego ze zmianami:
* -gi → -dzy (drogi → drodzy)
* -ki → -cy (wielki → wielcy)
oraz formę rodzaju żeńskiego:
* -gi → -ga w mianowniku oraz → gą w narzędniku
* -ki → -ka w mianowniku oraz → ką w narzędniku
== Stopniowanie przymiotników ==
| |||