Aneks:Język turecki - Rzeczowniki
Rzeczownik
Rodzaj gramatyczny edytuj
W języku tureckim nie rozróżnia się rodzajów gramatycznych. Wyróżnienie rodzaju występuje na zasadach:
- leksykalnej, np. baba – ojciec, anne – matka; horoz – kogut, tavuk – kura
- syntaktycznej, poprzez dodanie słów: dişi – samica, kız – dziewczyna, kadın – kobieta, erkek – samiec, mężczyzna.
Przykłady: çocuk – dziecko, kız çocuk – dziewczynka, erkek çocuk – chłopiec
Liczba edytuj
Liczbę mnogą rzeczownika tworzy się przy pomocy końcówek -lar lub ler.
| Sufiks | Tekil (Liczba pojedyncza) | Çoğul (Liczba mnoga) |
| -lar | kuş – ptak | kuşlar – ptaki |
| -ler | gün – dzień | günler – dni |
Deklinacja edytuj
Jest 6 przypadków rzeczowników.
| Przypadki tureckie | Nazwy łacińskie | Nazwy polskie | Pytania |
| Yalın | Nominativus | Mianownik | kto? co? |
| Belirtme (Gösterme) | Accusativus | Biernik | kogo? co? |
| Yönelme | Dativus | Celownik | komu? czemu? dokąd? |
| Bulunma | Locativus | Miejscownik | gdzie? |
| Çıkma | Ablativus | Ablatyw | skąd? |
| Tamlayan | Genetivus | Dopełniacz lub Posesyw | kogo? czego? czyj? |