zakończone na -kea (k → —)
Przykład poniżej: bezokolicznik lukea, temat lu-.
|
tryb oznajmujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
lu‧e‧n
|
lu‧e‧mme
|
en lu‧e
|
emme lu‧e
|
1.
|
olen lu‧ke‧nut
|
olemme lu‧ke‧neet
|
en ole lu‧ke‧nut
|
emme ole lu‧ke‧neet
|
2.
|
lu‧e‧t
|
lu‧e‧tte
|
et lu‧e
|
ette lu‧e
|
2.
|
olet lu‧ke‧nut
|
olette lu‧ke‧neet
|
et ole lu‧ke‧nut
|
ette ole lu‧ke‧neet
|
3.
|
lu‧ke‧e
|
lu‧ke‧vat
|
ei lu‧e
|
eivät lu‧e
|
3.
|
on lu‧ke‧nut
|
ovat lu‧ke‧neet
|
ei ole lu‧ke‧nut
|
eivät ole lu‧ke‧neet
|
str. bierna
|
lu‧e‧taan
|
ei lu‧e‧ta
|
str. bierna
|
on lu‧e‧ttu
|
ei ole lu‧e‧ttu
|
imperfekt
|
czas zaprzeszły
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
lu‧i‧n
|
lu‧i‧mme
|
en lu‧ke‧nut
|
emme lu‧ke‧neet
|
1.
|
olin lu‧ke‧nut
|
olimme lu‧ke‧neet
|
en ollut lu‧ke‧nut
|
emme olleet lu‧ke‧neet
|
2.
|
lu‧i‧t
|
lu‧i‧tte
|
et lu‧ke‧nut
|
ette lu‧ke‧neet
|
2.
|
olit lu‧ke‧nut
|
olitte lu‧ke‧neet
|
et ollut lu‧ke‧nut
|
ette olleet lu‧ke‧neet
|
3.
|
lu‧ki
|
lu‧ki‧vat
|
ei lu‧ke‧nut
|
eivät lu‧ke‧neet
|
3.
|
oli lu‧ke‧nut
|
olivat lu‧ke‧neet
|
ei ollut lu‧ke‧nut
|
eivät olleet lu‧ke‧neet
|
str. bierna
|
lu‧e‧ttiin
|
ei lu‧e‧ttu
|
str. bierna
|
oli lu‧e‧ttu
|
ei ollut lu‧e‧ttu
|
tryb warunkowy
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
lu‧ki‧sin
|
lu‧ki‧simme
|
en lu‧ki‧si
|
emme lu‧ki‧si
|
1.
|
olisin lu‧ke‧nut
|
olisimme lu‧ke‧neet
|
en olisi lu‧ke‧nut
|
emme olisi lu‧ke‧neet
|
2.
|
lu‧ki‧sit
|
lu‧ki‧sitte
|
et lu‧ki‧si
|
ette lu‧ki‧si
|
2.
|
olisit lu‧ke‧nut
|
olisitte lu‧ke‧neet
|
et olisi lu‧ke‧nut
|
ette olisi lu‧ke‧neet
|
3.
|
lu‧ki‧si
|
lu‧ki‧sivat
|
ei lu‧ki‧si
|
eivät lu‧ki‧si
|
3.
|
olisi lu‧ke‧nut
|
olisivat lu‧ke‧neet
|
ei olisi lu‧ke‧nut
|
eivät olisi lu‧ke‧neet
|
str. bierna
|
lu‧e‧ttaisiin
|
ei lu‧e‧ttaisi
|
str. bierna
|
olisi lu‧e‧ttu
|
ei olisi lu‧e‧ttu
|
tryb rozkazujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
–
|
lu‧ke‧kaamme
|
–
|
älkäämme lu‧ke‧ko
|
1.
|
–
|
olkaamme lu‧ke‧neet
|
–
|
älkäämme olko lu‧ke‧neet
|
2.
|
lu‧e
|
lu‧ke‧kaa
|
älä lu‧e
|
älkää lu‧ke‧ko
|
2.
|
ole lu‧ke‧nut
|
olkaa lu‧ke‧neet
|
älä ole lu‧ke‧nut
|
älkää olko lu‧ke‧neet
|
3.
|
lu‧ke‧koon
|
lu‧ke‧koot
|
älköön lu‧ke‧ko
|
älkööt lu‧ke‧ko
|
3.
|
olkoon lu‧ke‧nut
|
olkoot lu‧ke‧neet
|
älköön olko lu‧ke‧nut
|
älkööt ole lu‧ke‧neet
|
str. bierna
|
lu‧e‧ttakoon
|
älköön lu‧e‧ttako
|
str. bierna
|
olkoon lu‧e‧ttu
|
älköön olko lu‧e‧ttu
|
tryb potencjalny
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
lu‧ke‧nen
|
lu‧ke‧nemme
|
en lu‧ke‧ne
|
emme lu‧ke‧ne
|
1.
|
lienen lu‧ke‧nut
|
lienemme lu‧ke‧neet
|
en liene lu‧ke‧nut
|
emme liene lu‧ke‧neet
|
2.
|
lu‧ke‧net
|
lu‧ke‧nette
|
et lu‧ke‧ne
|
ette lu‧ke‧ne
|
2.
|
lienet lu‧ke‧nut
|
lienette lu‧ke‧neet
|
et liene lu‧ke‧nut
|
ette liene lu‧ke‧neet
|
3.
|
lu‧ke‧nee
|
lu‧ke‧nevat
|
ei lu‧ke‧ne
|
eivät lu‧ke‧ne
|
3.
|
lienee lu‧ke‧nut
|
lienevät lu‧ke‧neet
|
ei liene lu‧ke‧nut
|
eivät liene lu‧ke‧neet
|
str. bierna
|
lu‧e‧ttaneen
|
ei lu‧e‧ttane
|
str. bierna
|
lienee lu‧e‧ttu
|
ei liene lu‧e‧ttu
|
Formy odczasownikowe
|
bezokoliczniki/odsłownik
|
imiesłowy
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
I
|
lu‧kea
|
cz. teraźniejszego
|
lu‧ke‧va
|
lu‧e‧ttava
|
rozszerzony I
|
lu‧keakseen2
|
cz. przeszłego
|
lu‧ke‧nut
|
lu‧e‧ttu
|
II
|
inessivus
|
lu‧kie‧ssa1
|
lu‧e‧ttaessa
|
sprawcy
|
lu‧ke‧ma1, 3
|
instructivus
|
lu‧kie‧n
|
–
|
przeczący
|
lu‧ke‧maton
|
III
|
inessivus
|
lu‧ke‧massa
|
–
|
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
|
elativus
|
lu‧ke‧masta
|
–
|
illativus
|
lu‧ke‧maan
|
–
|
adessivus
|
lu‧ke‧malla
|
–
|
abessivus
|
lu‧ke‧matta
|
–
|
instructivus
|
lu‧ke‧man
|
lu‧e‧ttaman
|
IV
|
mianownik
|
lu‧ke‧minen
|
partitivus
|
lu‧ke‧mista
|
V
|
lu‧ke‧maisillan2
|
|
zakończone na -peä (p → v)
Przykład poniżej: bezokolicznik kylpeä, temat kyl-.
|
tryb oznajmujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
kyl‧ve‧n
|
kyl‧ve‧mme
|
en kyl‧ve
|
emme kyl‧ve
|
1.
|
olen kyl‧pe‧nyt
|
olemme kyl‧pe‧neet
|
en ole kyl‧pe‧nyt
|
emme ole kyl‧pe‧neet
|
2.
|
kyl‧ve‧t
|
kyl‧ve‧tte
|
et kyl‧ve
|
ette kyl‧ve
|
2.
|
olet kyl‧pe‧nyt
|
olette kyl‧pe‧neet
|
et ole kyl‧pe‧nyt
|
ette ole kyl‧pe‧neet
|
3.
|
kyl‧pe‧e
|
kyl‧pe‧vät
|
ei kyl‧ve
|
eivät kyl‧ve
|
3.
|
on kyl‧pe‧nyt
|
ovat kyl‧pe‧neet
|
ei ole kyl‧pe‧nyt
|
eivät ole kyl‧pe‧neet
|
str. bierna
|
kyl‧ve‧tään
|
ei kyl‧ve‧tä
|
str. bierna
|
on kyl‧ve‧tty
|
ei ole kyl‧ve‧tty
|
imperfekt
|
czas zaprzeszły
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
kyl‧v‧in
|
kyl‧v‧imme
|
en kyl‧pe‧nyt
|
emme kyl‧pe‧neet
|
1.
|
olin kyl‧pe‧nyt
|
olimme kyl‧pe‧neet
|
en ollut kyl‧pe‧nyt
|
emme olleet kyl‧pe‧neet
|
2.
|
kyl‧v‧it
|
kyl‧v‧itte
|
et kyl‧pe‧nyt
|
ette kyl‧pe‧neet
|
2.
|
olit kyl‧pe‧nyt
|
olitte kyl‧pe‧neet
|
et ollut kyl‧pe‧nyt
|
ette olleet kyl‧pe‧neet
|
3.
|
kyl‧p‧i
|
kyl‧p‧ivät
|
ei kyl‧pe‧nyt
|
eivät kyl‧pe‧neet
|
3.
|
oli kyl‧pe‧nyt
|
olivat kyl‧pe‧neet
|
ei ollut kyl‧pe‧nyt
|
eivät olleet kyl‧pe‧neet
|
str. bierna
|
kyl‧ve‧ttiin
|
ei kyl‧ve‧tty
|
str. bierna
|
oli kyl‧ve‧tty
|
ei ollut kyl‧ve‧tty
|
tryb warunkowy
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
kyl‧p‧isin
|
kyl‧p‧isimme
|
en kyl‧p‧isi
|
emme kyl‧p‧isi
|
1.
|
olisin kyl‧pe‧nyt
|
olisimme kyl‧pe‧neet
|
en olisi kyl‧pe‧nyt
|
emme olisi kyl‧pe‧neet
|
2.
|
kyl‧p‧isit
|
kyl‧p‧isitte
|
et kyl‧p‧isi
|
ette kyl‧p‧isi
|
2.
|
olisit kyl‧pe‧nyt
|
olisitte kyl‧pe‧neet
|
et olisi kyl‧pe‧nyt
|
ette olisi kyl‧pe‧neet
|
3.
|
kyl‧p‧isi
|
kyl‧p‧isivät
|
ei kyl‧p‧isi
|
eivät kyl‧p‧isi
|
3.
|
olisi kyl‧pe‧nyt
|
olisivat kyl‧pe‧neet
|
ei olisi kyl‧pe‧nyt
|
eivät olisi kyl‧pe‧neet
|
str. bierna
|
kyl‧ve‧ttäisiin
|
ei kyl‧ve‧ttäisi
|
str. bierna
|
olisi kyl‧ve‧tty
|
ei olisi kyl‧ve‧tty
|
tryb rozkazujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
–
|
kyl‧pe‧käämme
|
–
|
älkäämme kyl‧pe‧kö
|
1.
|
–
|
olkaamme kyl‧pe‧neet
|
–
|
älkäämme olko kyl‧pe‧neet
|
2.
|
kyl‧ve
|
kyl‧pe‧kää
|
älä kyl‧ve
|
älkää kyl‧pe‧kö
|
2.
|
ole kyl‧pe‧nyt
|
olkaa kyl‧pe‧neet
|
älä ole kyl‧pe‧nyt
|
älkää olko kyl‧pe‧neet
|
3.
|
kyl‧pe‧köön
|
kyl‧pe‧kööt
|
älköön kyl‧pe‧kö
|
älkööt kyl‧pe‧kö
|
3.
|
olkoon kyl‧pe‧nyt
|
olkoot kyl‧pe‧neet
|
älköön olko kyl‧pe‧nyt
|
älkööt ole kyl‧pe‧neet
|
str. bierna
|
kyl‧ve‧ttäköön
|
älköön kyl‧ve‧ttäkö
|
str. bierna
|
olkoon kyl‧ve‧tty
|
älköön olko kyl‧ve‧tty
|
tryb potencjalny
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
kyl‧pe‧nen
|
kyl‧pe‧nemme
|
en kyl‧pe‧ne
|
emme kyl‧pe‧ne
|
1.
|
lienen kyl‧pe‧nyt
|
lienemme kyl‧pe‧neet
|
en liene kyl‧pe‧nyt
|
emme liene kyl‧pe‧neet
|
2.
|
kyl‧pe‧net
|
kyl‧pe‧nette
|
et kyl‧pe‧ne
|
ette kyl‧pe‧ne
|
2.
|
lienet kyl‧pe‧nyt
|
lienette kyl‧pe‧neet
|
et liene kyl‧pe‧nyt
|
ette liene kyl‧pe‧neet
|
3.
|
kyl‧pe‧nee
|
kyl‧pe‧nevät
|
ei kyl‧pe‧ne
|
eivät kyl‧pe‧ne
|
3.
|
lienee kyl‧pe‧nyt
|
lienevät kyl‧pe‧neet
|
ei liene kyl‧pe‧nyt
|
eivät liene kyl‧pe‧neet
|
str. bierna
|
kyl‧ve‧ttäneen
|
ei kyl‧ve‧ttäne
|
str. bierna
|
lienee kyl‧ve‧tty
|
ei liene kyl‧ve‧tty
|
Formy odczasownikowe
|
bezokoliczniki/odsłownik
|
imiesłowy
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
I
|
kyl‧peä
|
cz. teraźniejszego
|
kyl‧pe‧vä
|
kyl‧ve‧ttävä
|
rozszerzony I
|
kyl‧peäkseen2
|
cz. przeszłego
|
kyl‧pe‧nyt
|
kyl‧ve‧tty
|
II
|
inessivus
|
kyl‧pie‧ssä1
|
kyl‧ve‧ttäessä
|
sprawcy
|
kyl‧pe‧mä1, 3
|
instructivus
|
kyl‧pie‧n
|
–
|
przeczący
|
kyl‧pe‧mätön
|
III
|
inessivus
|
kyl‧pe‧mässä
|
–
|
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
|
elativus
|
kyl‧pe‧mästä
|
–
|
illativus
|
kyl‧pe‧mään
|
–
|
adessivus
|
kyl‧pe‧mällä
|
–
|
abessivus
|
kyl‧pe‧mättä
|
–
|
instructivus
|
kyl‧pe‧män
|
kyl‧ve‧ttämän
|
IV
|
mianownik
|
kyl‧pe‧minen
|
partitivus
|
kyl‧pe‧mistä
|
V
|
kyl‧pe‧mäisillän2
|
|
zakończone na -tea (t → d)
Przykład poniżej: bezokolicznik potea, temat po-.
|
tryb oznajmujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
po‧de‧n
|
po‧de‧mme
|
en po‧de
|
emme po‧de
|
1.
|
olen po‧te‧nut
|
olemme po‧te‧neet
|
en ole po‧te‧nut
|
emme ole po‧te‧neet
|
2.
|
po‧de‧t
|
po‧de‧tte
|
et po‧de
|
ette po‧de
|
2.
|
olet po‧te‧nut
|
olette po‧te‧neet
|
et ole po‧te‧nut
|
ette ole po‧te‧neet
|
3.
|
po‧te‧e
|
po‧te‧vat
|
ei po‧de
|
eivät po‧de
|
3.
|
on po‧te‧nut
|
ovat po‧te‧neet
|
ei ole po‧te‧nut
|
eivät ole po‧te‧neet
|
str. bierna
|
po‧de‧taan
|
ei po‧de‧ta
|
str. bierna
|
on po‧de‧ttu
|
ei ole po‧de‧ttu
|
imperfekt
|
czas zaprzeszły
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
po‧di‧n
|
po‧di‧mme
|
en po‧te‧nut
|
emme po‧te‧neet
|
1.
|
olin po‧te‧nut
|
olimme po‧te‧neet
|
en ollut po‧te‧nut
|
emme olleet po‧te‧neet
|
2.
|
po‧di‧t
|
po‧di‧tte
|
et po‧te‧nut
|
ette po‧te‧neet
|
2.
|
olit po‧te‧nut
|
olitte po‧te‧neet
|
et ollut po‧te‧nut
|
ette olleet po‧te‧neet
|
3.
|
po‧ti
|
po‧ti‧vat
|
ei po‧te‧nut
|
eivät po‧te‧neet
|
3.
|
oli po‧te‧nut
|
olivat po‧te‧neet
|
ei ollut po‧te‧nut
|
eivät olleet po‧te‧neet
|
str. bierna
|
po‧de‧ttiin
|
ei po‧de‧ttu
|
str. bierna
|
oli po‧de‧ttu
|
ei ollut po‧de‧ttu
|
tryb warunkowy
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
po‧ti‧sin
|
po‧ti‧simme
|
en po‧ti‧si
|
emme po‧ti‧si
|
1.
|
olisin po‧te‧nut
|
olisimme po‧te‧neet
|
en olisi po‧te‧nut
|
emme olisi po‧te‧neet
|
2.
|
po‧ti‧sit
|
po‧ti‧sitte
|
et po‧ti‧si
|
ette po‧ti‧si
|
2.
|
olisit po‧te‧nut
|
olisitte po‧te‧neet
|
et olisi po‧te‧nut
|
ette olisi po‧te‧neet
|
3.
|
po‧ti‧si
|
po‧ti‧sivat
|
ei po‧ti‧si
|
eivät po‧ti‧si
|
3.
|
olisi po‧te‧nut
|
olisivat po‧te‧neet
|
ei olisi po‧te‧nut
|
eivät olisi po‧te‧neet
|
str. bierna
|
po‧de‧ttaisiin
|
ei po‧de‧ttaisi
|
str. bierna
|
olisi po‧de‧ttu
|
ei olisi po‧de‧ttu
|
tryb rozkazujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
–
|
po‧te‧kaamme
|
–
|
älkäämme po‧te‧ko
|
1.
|
–
|
olkaamme po‧te‧neet
|
–
|
älkäämme olko po‧te‧neet
|
2.
|
po‧de
|
po‧te‧kaa
|
älä po‧de
|
älkää po‧te‧ko
|
2.
|
ole po‧te‧nut
|
olkaa po‧te‧neet
|
älä ole po‧te‧nut
|
älkää olko po‧te‧neet
|
3.
|
po‧te‧koon
|
po‧te‧koot
|
älköön po‧te‧ko
|
älkööt po‧te‧ko
|
3.
|
olkoon po‧te‧nut
|
olkoot po‧te‧neet
|
älköön olko po‧te‧nut
|
älkööt ole po‧te‧neet
|
str. bierna
|
po‧de‧ttakoon
|
älköön po‧de‧ttako
|
str. bierna
|
olkoon po‧de‧ttu
|
älköön olko po‧de‧ttu
|
tryb potencjalny
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
po‧te‧nen
|
po‧te‧nemme
|
en po‧te‧ne
|
emme po‧te‧ne
|
1.
|
lienen po‧te‧nut
|
lienemme po‧te‧neet
|
en liene po‧te‧nut
|
emme liene po‧te‧neet
|
2.
|
po‧te‧net
|
po‧te‧nette
|
et po‧te‧ne
|
ette po‧te‧ne
|
2.
|
lienet po‧te‧nut
|
lienette po‧te‧neet
|
et liene po‧te‧nut
|
ette liene po‧te‧neet
|
3.
|
po‧te‧nee
|
po‧te‧nevat
|
ei po‧te‧ne
|
eivät po‧te‧ne
|
3.
|
lienee po‧te‧nut
|
lienevät po‧te‧neet
|
ei liene po‧te‧nut
|
eivät liene po‧te‧neet
|
str. bierna
|
po‧de‧ttaneen
|
ei po‧de‧ttane
|
str. bierna
|
lienee po‧de‧ttu
|
ei liene po‧de‧ttu
|
Formy odczasownikowe
|
bezokoliczniki/odsłownik
|
imiesłowy
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
I
|
po‧tea
|
cz. teraźniejszego
|
po‧te‧va
|
po‧de‧ttava
|
rozszerzony I
|
po‧teakseen2
|
cz. przeszłego
|
po‧te‧nut
|
po‧de‧ttu
|
II
|
inessivus
|
po‧tie‧ssa1
|
po‧de‧ttaessa
|
sprawcy
|
po‧te‧ma1, 3
|
instructivus
|
po‧tie‧n
|
–
|
przeczący
|
po‧te‧maton
|
III
|
inessivus
|
po‧te‧massa
|
–
|
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
|
elativus
|
po‧te‧masta
|
–
|
illativus
|
po‧te‧maan
|
–
|
adessivus
|
po‧te‧malla
|
–
|
abessivus
|
po‧te‧matta
|
–
|
instructivus
|
po‧te‧man
|
po‧de‧ttaman
|
IV
|
mianownik
|
po‧te‧minen
|
partitivus
|
po‧te‧mista
|
V
|
po‧te‧maisillan2
|
|
zakończone na -teä (t → d)
Przykład poniżej: bezokolicznik päteä, temat pä-.
|
tryb oznajmujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
pä‧de‧n
|
pä‧de‧mme
|
en pä‧de
|
emme pä‧de
|
1.
|
olen pä‧te‧nyt
|
olemme pä‧te‧neet
|
en ole pä‧te‧nyt
|
emme ole pä‧te‧neet
|
2.
|
pä‧de‧t
|
pä‧de‧tte
|
et pä‧de
|
ette pä‧de
|
2.
|
olet pä‧te‧nyt
|
olette pä‧te‧neet
|
et ole pä‧te‧nyt
|
ette ole pä‧te‧neet
|
3.
|
pä‧te‧e
|
pä‧te‧vät
|
ei pä‧de
|
eivät pä‧de
|
3.
|
on pä‧te‧nyt
|
ovat pä‧te‧neet
|
ei ole pä‧te‧nyt
|
eivät ole pä‧te‧neet
|
str. bierna
|
pä‧de‧tään
|
ei pä‧de‧tä
|
str. bierna
|
on pä‧de‧tty
|
ei ole pä‧de‧tty
|
imperfekt
|
czas zaprzeszły
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
pä‧di‧n
|
pä‧di‧mme
|
en pä‧te‧nyt
|
emme pä‧te‧neet
|
1.
|
olin pä‧te‧nyt
|
olimme pä‧te‧neet
|
en ollut pä‧te‧nyt
|
emme olleet pä‧te‧neet
|
2.
|
pä‧di‧t
|
pä‧di‧tte
|
et pä‧te‧nyt
|
ette pä‧te‧neet
|
2.
|
olit pä‧te‧nyt
|
olitte pä‧te‧neet
|
et ollut pä‧te‧nyt
|
ette olleet pä‧te‧neet
|
3.
|
pä‧ti
|
pä‧ti‧vät
|
ei pä‧te‧nyt
|
eivät pä‧te‧neet
|
3.
|
oli pä‧te‧nyt
|
olivat pä‧te‧neet
|
ei ollut pä‧te‧nyt
|
eivät olleet pä‧te‧neet
|
str. bierna
|
pä‧de‧ttiin
|
ei pä‧de‧tty
|
str. bierna
|
oli pä‧de‧tty
|
ei ollut pä‧de‧tty
|
tryb warunkowy
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
pä‧ti‧sin
|
pä‧ti‧simme
|
en pä‧ti‧si
|
emme pä‧ti‧si
|
1.
|
olisin pä‧te‧nyt
|
olisimme pä‧te‧neet
|
en olisi pä‧te‧nyt
|
emme olisi pä‧te‧neet
|
2.
|
pä‧ti‧sit
|
pä‧ti‧sitte
|
et pä‧ti‧si
|
ette pä‧ti‧si
|
2.
|
olisit pä‧te‧nyt
|
olisitte pä‧te‧neet
|
et olisi pä‧te‧nyt
|
ette olisi pä‧te‧neet
|
3.
|
pä‧ti‧si
|
pä‧ti‧sivät
|
ei pä‧ti‧si
|
eivät pä‧ti‧si
|
3.
|
olisi pä‧te‧nyt
|
olisivat pä‧te‧neet
|
ei olisi pä‧te‧nyt
|
eivät olisi pä‧te‧neet
|
str. bierna
|
pä‧de‧ttäisiin
|
ei pä‧de‧ttäisi
|
str. bierna
|
olisi pä‧de‧tty
|
ei olisi pä‧de‧tty
|
tryb rozkazujący
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
–
|
pä‧te‧käämme
|
–
|
älkäämme pä‧te‧kö
|
1.
|
–
|
olkaamme pä‧te‧neet
|
–
|
älkäämme olko pä‧te‧neet
|
2.
|
pä‧de
|
pä‧te‧kää
|
älä pä‧de
|
älkää pä‧te‧kö
|
2.
|
ole pä‧te‧nyt
|
olkaa pä‧te‧neet
|
älä ole pä‧te‧nyt
|
älkää olko pä‧te‧neet
|
3.
|
pä‧te‧köön
|
pä‧te‧kööt
|
älköön pä‧te‧kö
|
älkööt pä‧te‧kö
|
3.
|
olkoon pä‧te‧nyt
|
olkoot pä‧te‧neet
|
älköön olko pä‧te‧nyt
|
älkööt ole pä‧te‧neet
|
str. bierna
|
pä‧de‧ttäköön
|
älköön pä‧de‧ttäkö
|
str. bierna
|
olkoon pä‧de‧tty
|
älköön olko pä‧de‧tty
|
tryb potencjalny
|
czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
1.
|
pä‧te‧nen
|
pä‧te‧nemme
|
en pä‧te‧ne
|
emme pä‧te‧ne
|
1.
|
lienen pä‧te‧nyt
|
lienemme pä‧te‧neet
|
en liene pä‧te‧nyt
|
emme liene pä‧te‧neet
|
2.
|
pä‧te‧net
|
pä‧te‧nette
|
et pä‧te‧ne
|
ette pä‧te‧ne
|
2.
|
lienet pä‧te‧nyt
|
lienette pä‧te‧neet
|
et liene pä‧te‧nyt
|
ette liene pä‧te‧neet
|
3.
|
pä‧te‧nee
|
pä‧te‧nevät
|
ei pä‧te‧ne
|
eivät pä‧te‧ne
|
3.
|
lienee pä‧te‧nyt
|
lienevät pä‧te‧neet
|
ei liene pä‧te‧nyt
|
eivät liene pä‧te‧neet
|
str. bierna
|
pä‧de‧ttäneen
|
ei pä‧de‧ttäne
|
str. bierna
|
lienee pä‧de‧tty
|
ei liene pä‧de‧tty
|
Formy odczasownikowe
|
bezokoliczniki/odsłownik
|
imiesłowy
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
I
|
pä‧teä
|
cz. teraźniejszego
|
pä‧te‧vä
|
pä‧de‧ttävä
|
rozszerzony I
|
pä‧teäkseen2
|
cz. przeszłego
|
pä‧te‧nyt
|
pä‧de‧tty
|
II
|
inessivus
|
pä‧tie‧ssä1
|
pä‧de‧ttäessä
|
sprawcy
|
pä‧te‧mä1, 3
|
instructivus
|
pä‧tie‧n
|
–
|
przeczący
|
pä‧te‧mätön
|
III
|
inessivus
|
pä‧te‧mässä
|
–
|
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
|
elativus
|
pä‧te‧mästä
|
–
|
illativus
|
pä‧te‧mään
|
–
|
adessivus
|
pä‧te‧mällä
|
–
|
abessivus
|
pä‧te‧mättä
|
–
|
instructivus
|
pä‧te‧män
|
pä‧de‧ttämän
|
IV
|
mianownik
|
pä‧te‧minen
|
partitivus
|
pä‧te‧mistä
|
V
|
pä‧te‧mäisillän2
|
|