Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/30b

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/30

G edytuj

tylne edytuj

zakończone na -ngeta (ng → nk) [ŋ: → ŋk]

Przykład poniżej: bezokolicznik langeta, temat lan-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lan‧ke‧an	lan‧ke‧amme	en lan‧ke‧a	emme lan‧ke‧a	1.	olen lan‧ge‧nnut	olemme lan‧ge‧nneet	en ole lan‧ge‧nnut	emme ole lan‧ge‧nneet
2.	lan‧ke‧at	lan‧ke‧atte	et lan‧ke‧a	ette lan‧ke‧a	2.	olet lan‧ge‧nnut	olette lan‧ge‧nneet	et ole lan‧ge‧nnut	ette ole lan‧ge‧nneet
3.	lan‧ke‧aa	lan‧ke‧avat	ei lan‧ke‧a	eivät lan‧ke‧a	3.	on lan‧ge‧nnut	ovat lan‧ge‧nneet	ei ole lan‧ge‧nnut	eivät ole lan‧ge‧nneet
str. bierna	lan‧ge‧taan		ei lan‧ge‧ta		str. bierna	on lan‧ge‧ttu		ei ole lan‧ge‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lan‧ke‧sin	lan‧ke‧simme	en lan‧ge‧nnut	emme lan‧ge‧nneet	1.	olin lan‧ge‧nnut	olimme lan‧ge‧nneet	en ollut lan‧ge‧nnut	emme olleet lan‧ge‧nneet
2.	lan‧ke‧sit	lan‧ke‧sitte	et lan‧ge‧nnut	ette lan‧ge‧nneet	2.	olit lan‧ge‧nnut	olitte lan‧ge‧nneet	et ollut lan‧ge‧nnut	ette olleet lan‧ge‧nneet
3.	lan‧ke‧si	lan‧ke‧sivat	ei lan‧ge‧nnut	eivät lan‧ge‧nneet	3.	oli lan‧ge‧nnut	olivat lan‧ge‧nneet	ei ollut lan‧ge‧nnut	eivät olleet lan‧ge‧nneet
str. bierna	lan‧ge‧ttiin		ei lan‧ge‧ttu		str. bierna	oli lan‧ge‧ttu		ei ollut lan‧ge‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lan‧ke‧aisin	lan‧ke‧aisimme	en lan‧ke‧aisi	emme lan‧ke‧aisi	1.	olisin lan‧ge‧nnut	olisimme lan‧ge‧nneet	en olisi lan‧ge‧nnut	emme olisi lan‧ge‧nneet
2.	lan‧ke‧aisit	lan‧ke‧aisitte	et lan‧ke‧aisi	ette lan‧ke‧aisi	2.	olisit lan‧ge‧nnut	olisitte lan‧ge‧nneet	et olisi lan‧ge‧nnut	ette olisi lan‧ge‧nneet
3.	lan‧ke‧aisi	lan‧ke‧aisivat	ei lan‧ke‧aisi	eivät lan‧ke‧aisi	3.	olisi lan‧ge‧nnut	olisivat lan‧ge‧nneet	ei olisi lan‧ge‧nnut	eivät olisi lan‧ge‧nneet
str. bierna	lan‧ge‧ttaisiin		ei lan‧ge‧ttaisi		str. bierna	olisi lan‧ge‧ttu		ei olisi lan‧ge‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	lan‧ge‧tkaamme	–	älkäämme lan‧ge‧tko	1.	–	olkaamme lan‧ge‧nneet	–	älkäämme olko lan‧ge‧nneet
2.	lan‧ke‧a	lan‧ge‧tkaa	älä lan‧ke‧a	älkää lan‧ge‧tko	2.	ole lan‧ge‧nnut	olkaa lan‧ge‧nneet	älä ole lan‧ge‧nnut	älkää olko lan‧ge‧nneet
3.	lan‧ge‧tkoon	lan‧ge‧tkoot	älköön lan‧ge‧tko	älkööt lan‧ge‧tko	3.	olkoon lan‧ge‧nnut	olkoot lan‧ge‧nneet	älköön olko lan‧ge‧nnut	älkööt ole lan‧ge‧nneet
str. bierna	lan‧ge‧ttakoon		älköön lan‧ge‧ttako		str. bierna	olkoon lan‧ge‧ttu		älköön olko lan‧ge‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lan‧ge‧nnen	lan‧ge‧nnemme	en lan‧ge‧nne	emme lan‧ge‧nne	1.	lienen lan‧ge‧nnut	lienemme lan‧ge‧nneet	en liene lan‧ge‧nnut	emme liene lan‧ge‧nneet
2.	lan‧ge‧nnet	lan‧ge‧nnette	et lan‧ge‧nne	ette lan‧ge‧nne	2.	lienet lan‧ge‧nnut	lienette lan‧ge‧nneet	et liene lan‧ge‧nnut	ette liene lan‧ge‧nneet
3.	lan‧ge‧nnee	lan‧ge‧nnevat	ei lan‧ge‧nne	eivät lan‧ge‧nne	3.	lienee lan‧ge‧nnut	lienevät lan‧ge‧nneet	ei liene lan‧ge‧nnut	eivät liene lan‧ge‧nneet
str. bierna	lan‧ge‧ttaneen		ei lan‧ge‧ttane		str. bierna	lienee lan‧ge‧ttu		ei liene lan‧ge‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		lan‧ge‧ta		cz. teraźniejszego	lan‧ke‧ava	lan‧ge‧ttava
rozszerzony I		lan‧ge‧takseen²		cz. przeszłego	lan‧ge‧nnut	lan‧ge‧ttu
II	inessivus	lan‧ge‧tessa¹	lan‧ge‧ttaessa	sprawcy	lan‧ke‧ama^1, 3
II	instructivus	lan‧ge‧ten	–	przeczący	lan‧ke‧amaton
III	inessivus	lan‧ke‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	lan‧ke‧amasta	–
	illativus	lan‧ke‧amaan	–
	adessivus	lan‧ke‧amalla	–
	abessivus	lan‧ke‧amatta	–
	instructivus	lan‧ke‧aman	lan‧ge‧ttaman
IV	mianownik	lan‧ke‧aminen
IV	partitivus	lan‧ke‧amista
V		lan‧ke‧amaisillan²

przednie edytuj

zakończone na -ngetä (ng → nk) [ŋ: → ŋk]

Przykład poniżej: bezokolicznik ängetä, temat än-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	än‧ke‧än	än‧ke‧ämme	en än‧ke‧ä	emme än‧ke‧ä	1.	olen än‧ge‧nnyt	olemme än‧ge‧nneet	en ole än‧ge‧nnyt	emme ole än‧ge‧nneet
2.	än‧ke‧ät	än‧ke‧ätte	et än‧ke‧ä	ette än‧ke‧ä	2.	olet än‧ge‧nnyt	olette än‧ge‧nneet	et ole än‧ge‧nnyt	ette ole än‧ge‧nneet
3.	än‧ke‧ää	än‧ke‧ävät	ei än‧ke‧ä	eivät än‧ke‧ä	3.	on än‧ge‧nnyt	ovat än‧ge‧nneet	ei ole än‧ge‧nnyt	eivät ole än‧ge‧nneet
str. bierna	än‧ge‧tään		ei än‧ge‧tä		str. bierna	on än‧ge‧tty		ei ole än‧ge‧tty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	än‧ke‧sin	än‧ke‧simme	en än‧ge‧nnyt	emme än‧ge‧nneet	1.	olin än‧ge‧nnyt	olimme än‧ge‧nneet	en ollut än‧ge‧nnyt	emme olleet än‧ge‧nneet
2.	än‧ke‧sit	än‧ke‧sitte	et än‧ge‧nnyt	ette än‧ge‧nneet	2.	olit än‧ge‧nnyt	olitte än‧ge‧nneet	et ollut än‧ge‧nnyt	ette olleet än‧ge‧nneet
3.	än‧ke‧si	än‧ke‧sivät	ei än‧ge‧nnyt	eivät än‧ge‧nneet	3.	oli än‧ge‧nnyt	olivat än‧ge‧nneet	ei ollut än‧ge‧nnyt	eivät olleet än‧ge‧nneet
str. bierna	än‧ge‧ttiin		ei än‧ge‧tty		str. bierna	oli än‧ge‧tty		ei ollut än‧ge‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	än‧ke‧äisin	än‧ke‧äisimme	en än‧ke‧äisi	emme än‧ke‧äisi	1.	olisin än‧ge‧nnyt	olisimme än‧ge‧nneet	en olisi än‧ge‧nnyt	emme olisi än‧ge‧nneet
2.	än‧ke‧äisit	än‧ke‧äisitte	et än‧ke‧äisi	ette än‧ke‧äisi	2.	olisit än‧ge‧nnyt	olisitte än‧ge‧nneet	et olisi än‧ge‧nnyt	ette olisi än‧ge‧nneet
3.	än‧ke‧äisi	än‧ke‧äisivät	ei än‧ke‧äisi	eivät än‧ke‧äisi	3.	olisi än‧ge‧nnyt	olisivat än‧ge‧nneet	ei olisi än‧ge‧nnyt	eivät olisi än‧ge‧nneet
str. bierna	än‧ge‧ttäisiin		ei än‧ge‧ttäisi		str. bierna	olisi än‧ge‧tty		ei olisi än‧ge‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	än‧ge‧tkäämme	–	älkäämme än‧ge‧tkö	1.	–	olkaamme än‧ge‧nneet	–	älkäämme olko än‧ge‧nneet
2.	än‧ke‧ä	än‧ge‧tkää	älä än‧ke‧ä	älkää än‧ge‧tkö	2.	ole än‧ge‧nnyt	olkaa än‧ge‧nneet	älä ole än‧ge‧nnyt	älkää olko än‧ge‧nneet
3.	än‧ge‧tköön	än‧ge‧tkööt	älköön än‧ge‧tkö	älkööt än‧ge‧tkö	3.	olkoon än‧ge‧nnyt	olkoot än‧ge‧nneet	älköön olko än‧ge‧nnyt	älkööt ole än‧ge‧nneet
str. bierna	än‧ge‧ttäköön		älköön än‧ge‧ttäkö		str. bierna	olkoon än‧ge‧tty		älköön olko än‧ge‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	än‧ge‧nnen	än‧ge‧nnemme	en än‧ge‧nne	emme än‧ge‧nne	1.	lienen än‧ge‧nnyt	lienemme än‧ge‧nneet	en liene än‧ge‧nnyt	emme liene än‧ge‧nneet
2.	än‧ge‧nnet	än‧ge‧nnette	et än‧ge‧nne	ette än‧ge‧nne	2.	lienet än‧ge‧nnyt	lienette än‧ge‧nneet	et liene än‧ge‧nnyt	ette liene än‧ge‧nneet
3.	än‧ge‧nnee	än‧ge‧nnevät	ei än‧ge‧nne	eivät än‧ge‧nne	3.	lienee än‧ge‧nnyt	lienevät än‧ge‧nneet	ei liene än‧ge‧nnyt	eivät liene än‧ge‧nneet
str. bierna	än‧ge‧ttäneen		ei än‧ge‧ttäne		str. bierna	lienee än‧ge‧tty		ei liene än‧ge‧tty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		än‧ge‧tä		cz. teraźniejszego	än‧ke‧ävä	än‧ge‧ttävä
rozszerzony I		än‧ge‧täkseen²		cz. przeszłego	än‧ge‧nnyt	än‧ge‧tty
II	inessivus	än‧ge‧tessä¹	än‧ge‧ttäessä	sprawcy	än‧ke‧ämä^1, 3
II	instructivus	än‧ge‧ten	–	przeczący	än‧ke‧ämätön
III	inessivus	än‧ke‧ämässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	än‧ke‧ämästä	–
	illativus	än‧ke‧ämään	–
	adessivus	än‧ke‧ämällä	–
	abessivus	än‧ke‧ämättä	–
	instructivus	än‧ke‧ämän	än‧ge‧ttämän
IV	mianownik	än‧ke‧äminen
IV	partitivus	än‧ke‧ämistä
V		än‧ke‧ämäisillän²

H edytuj

zakończone na -mmeta (mm → mp)

Przykład poniżej: bezokolicznik kammeta, temat kam-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kam‧pe‧an	kam‧pe‧amme	en kam‧pe‧a	emme kam‧pe‧a	1.	olen kam‧me‧nnut	olemme kam‧me‧nneet	en ole kam‧me‧nnut	emme ole kam‧me‧nneet
2.	kam‧pe‧at	kam‧pe‧atte	et kam‧pe‧a	ette kam‧pe‧a	2.	olet kam‧me‧nnut	olette kam‧me‧nneet	et ole kam‧me‧nnut	ette ole kam‧me‧nneet
3.	kam‧pe‧aa	kam‧pe‧avat	ei kam‧pe‧a	eivät kam‧pe‧a	3.	on kam‧me‧nnut	ovat kam‧me‧nneet	ei ole kam‧me‧nnut	eivät ole kam‧me‧nneet
str. bierna	kam‧me‧taan		ei kam‧me‧ta		str. bierna	on kam‧me‧ttu		ei ole kam‧me‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kam‧pe‧sin	kam‧pe‧simme	en kam‧me‧nnut	emme kam‧me‧nneet	1.	olin kam‧me‧nnut	olimme kam‧me‧nneet	en ollut kam‧me‧nnut	emme olleet kam‧me‧nneet
2.	kam‧pe‧sit	kam‧pe‧sitte	et kam‧me‧nnut	ette kam‧me‧nneet	2.	olit kam‧me‧nnut	olitte kam‧me‧nneet	et ollut kam‧me‧nnut	ette olleet kam‧me‧nneet
3.	kam‧pe‧si	kam‧pe‧sivat	ei kam‧me‧nnut	eivät kam‧me‧nneet	3.	oli kam‧me‧nnut	olivat kam‧me‧nneet	ei ollut kam‧me‧nnut	eivät olleet kam‧me‧nneet
str. bierna	kam‧me‧ttiin		ei kam‧me‧ttu		str. bierna	oli kam‧me‧ttu		ei ollut kam‧me‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kam‧pe‧aisin	kam‧pe‧aisimme	en kam‧pe‧aisi	emme kam‧pe‧aisi	1.	olisin kam‧me‧nnut	olisimme kam‧me‧nneet	en olisi kam‧me‧nnut	emme olisi kam‧me‧nneet
2.	kam‧pe‧aisit	kam‧pe‧aisitte	et kam‧pe‧aisi	ette kam‧pe‧aisi	2.	olisit kam‧me‧nnut	olisitte kam‧me‧nneet	et olisi kam‧me‧nnut	ette olisi kam‧me‧nneet
3.	kam‧pe‧aisi	kam‧pe‧aisivat	ei kam‧pe‧aisi	eivät kam‧pe‧aisi	3.	olisi kam‧me‧nnut	olisivat kam‧me‧nneet	ei olisi kam‧me‧nnut	eivät olisi kam‧me‧nneet
str. bierna	kam‧me‧ttaisiin		ei kam‧me‧ttaisi		str. bierna	olisi kam‧me‧ttu		ei olisi kam‧me‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	kam‧me‧tkaamme	–	älkäämme kam‧me‧tko	1.	–	olkaamme kam‧me‧nneet	–	älkäämme olko kam‧me‧nneet
2.	kam‧pe‧a	kam‧me‧tkaa	älä kam‧pe‧a	älkää kam‧me‧tko	2.	ole kam‧me‧nnut	olkaa kam‧me‧nneet	älä ole kam‧me‧nnut	älkää olko kam‧me‧nneet
3.	kam‧me‧tkoon	kam‧me‧tkoot	älköön kam‧me‧tko	älkööt kam‧me‧tko	3.	olkoon kam‧me‧nnut	olkoot kam‧me‧nneet	älköön olko kam‧me‧nnut	älkööt ole kam‧me‧nneet
str. bierna	kam‧me‧ttakoon		älköön kam‧me‧ttako		str. bierna	olkoon kam‧me‧ttu		älköön olko kam‧me‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kam‧me‧nnen	kam‧me‧nnemme	en kam‧me‧nne	emme kam‧me‧nne	1.	lienen kam‧me‧nnut	lienemme kam‧me‧nneet	en liene kam‧me‧nnut	emme liene kam‧me‧nneet
2.	kam‧me‧nnet	kam‧me‧nnette	et kam‧me‧nne	ette kam‧me‧nne	2.	lienet kam‧me‧nnut	lienette kam‧me‧nneet	et liene kam‧me‧nnut	ette liene kam‧me‧nneet
3.	kam‧me‧nnee	kam‧me‧nnevat	ei kam‧me‧nne	eivät kam‧me‧nne	3.	lienee kam‧me‧nnut	lienevät kam‧me‧nneet	ei liene kam‧me‧nnut	eivät liene kam‧me‧nneet
str. bierna	kam‧me‧ttaneen		ei kam‧me‧ttane		str. bierna	lienee kam‧me‧ttu		ei liene kam‧me‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		kam‧me‧ta		cz. teraźniejszego	kam‧pe‧ava	kam‧me‧ttava
rozszerzony I		kam‧me‧takseen²		cz. przeszłego	kam‧me‧nnut	kam‧me‧ttu
II	inessivus	kam‧me‧tessa¹	kam‧me‧ttaessa	sprawcy	kam‧pe‧ama^1, 3
II	instructivus	kam‧me‧ten	–	przeczący	kam‧pe‧amaton
III	inessivus	kam‧pe‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	kam‧pe‧amasta	–
	illativus	kam‧pe‧amaan	–
	adessivus	kam‧pe‧amalla	–
	abessivus	kam‧pe‧amatta	–
	instructivus	kam‧pe‧aman	kam‧me‧ttaman
IV	mianownik	kam‧pe‧aminen
IV	partitivus	kam‧pe‧amista
V		kam‧pe‧amaisillan²

L edytuj

zakończone na -jeta (j → k)

Przykład poniżej: bezokolicznik haljeta, temat hal-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hal‧ke‧an	hal‧ke‧amme	en hal‧ke‧a	emme hal‧ke‧a	1.	olen hal‧je‧nnut	olemme hal‧je‧nneet	en ole hal‧je‧nnut	emme ole hal‧je‧nneet
2.	hal‧ke‧at	hal‧ke‧atte	et hal‧ke‧a	ette hal‧ke‧a	2.	olet hal‧je‧nnut	olette hal‧je‧nneet	et ole hal‧je‧nnut	ette ole hal‧je‧nneet
3.	hal‧ke‧aa	hal‧ke‧avat	ei hal‧ke‧a	eivät hal‧ke‧a	3.	on hal‧je‧nnut	ovat hal‧je‧nneet	ei ole hal‧je‧nnut	eivät ole hal‧je‧nneet
str. bierna	hal‧je‧taan		ei hal‧je‧ta		str. bierna	on hal‧je‧ttu		ei ole hal‧je‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hal‧ke‧sin	hal‧ke‧simme	en hal‧je‧nnut	emme hal‧je‧nneet	1.	olin hal‧je‧nnut	olimme hal‧je‧nneet	en ollut hal‧je‧nnut	emme olleet hal‧je‧nneet
2.	hal‧ke‧sit	hal‧ke‧sitte	et hal‧je‧nnut	ette hal‧je‧nneet	2.	olit hal‧je‧nnut	olitte hal‧je‧nneet	et ollut hal‧je‧nnut	ette olleet hal‧je‧nneet
3.	hal‧ke‧si	hal‧ke‧sivat	ei hal‧je‧nnut	eivät hal‧je‧nneet	3.	oli hal‧je‧nnut	olivat hal‧je‧nneet	ei ollut hal‧je‧nnut	eivät olleet hal‧je‧nneet
str. bierna	hal‧je‧ttiin		ei hal‧je‧ttu		str. bierna	oli hal‧je‧ttu		ei ollut hal‧je‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hal‧ke‧aisin	hal‧ke‧aisimme	en hal‧ke‧aisi	emme hal‧ke‧aisi	1.	olisin hal‧je‧nnut	olisimme hal‧je‧nneet	en olisi hal‧je‧nnut	emme olisi hal‧je‧nneet
2.	hal‧ke‧aisit	hal‧ke‧aisitte	et hal‧ke‧aisi	ette hal‧ke‧aisi	2.	olisit hal‧je‧nnut	olisitte hal‧je‧nneet	et olisi hal‧je‧nnut	ette olisi hal‧je‧nneet
3.	hal‧ke‧aisi	hal‧ke‧aisivat	ei hal‧ke‧aisi	eivät hal‧ke‧aisi	3.	olisi hal‧je‧nnut	olisivat hal‧je‧nneet	ei olisi hal‧je‧nnut	eivät olisi hal‧je‧nneet
str. bierna	hal‧je‧ttaisiin		ei hal‧je‧ttaisi		str. bierna	olisi hal‧je‧ttu		ei olisi hal‧je‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	hal‧je‧tkaamme	–	älkäämme hal‧je‧tko	1.	–	olkaamme hal‧je‧nneet	–	älkäämme olko hal‧je‧nneet
2.	hal‧ke‧a	hal‧je‧tkaa	älä hal‧ke‧a	älkää hal‧je‧tko	2.	ole hal‧je‧nnut	olkaa hal‧je‧nneet	älä ole hal‧je‧nnut	älkää olko hal‧je‧nneet
3.	hal‧je‧tkoon	hal‧je‧tkoot	älköön hal‧je‧tko	älkööt hal‧je‧tko	3.	olkoon hal‧je‧nnut	olkoot hal‧je‧nneet	älköön olko hal‧je‧nnut	älkööt ole hal‧je‧nneet
str. bierna	hal‧je‧ttakoon		älköön hal‧je‧ttako		str. bierna	olkoon hal‧je‧ttu		älköön olko hal‧je‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hal‧je‧nnen	hal‧je‧nnemme	en hal‧je‧nne	emme hal‧je‧nne	1.	lienen hal‧je‧nnut	lienemme hal‧je‧nneet	en liene hal‧je‧nnut	emme liene hal‧je‧nneet
2.	hal‧je‧nnet	hal‧je‧nnette	et hal‧je‧nne	ette hal‧je‧nne	2.	lienet hal‧je‧nnut	lienette hal‧je‧nneet	et liene hal‧je‧nnut	ette liene hal‧je‧nneet
3.	hal‧je‧nnee	hal‧je‧nnevat	ei hal‧je‧nne	eivät hal‧je‧nne	3.	lienee hal‧je‧nnut	lienevät hal‧je‧nneet	ei liene hal‧je‧nnut	eivät liene hal‧je‧nneet
str. bierna	hal‧je‧ttaneen		ei hal‧je‧ttane		str. bierna	lienee hal‧je‧ttu		ei liene hal‧je‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		hal‧je‧ta		cz. teraźniejszego	hal‧ke‧ava	hal‧je‧ttava
rozszerzony I		hal‧je‧takseen²		cz. przeszłego	hal‧je‧nnut	hal‧je‧ttu
II	inessivus	hal‧je‧tessa¹	hal‧je‧ttaessa	sprawcy	hal‧ke‧ama^1, 3
II	instructivus	hal‧je‧ten	–	przeczący	hal‧ke‧amaton
III	inessivus	hal‧ke‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	hal‧ke‧amasta	–
	illativus	hal‧ke‧amaan	–
	adessivus	hal‧ke‧amalla	–
	abessivus	hal‧ke‧amatta	–
	instructivus	hal‧ke‧aman	hal‧je‧ttaman
IV	mianownik	hal‧ke‧aminen
IV	partitivus	hal‧ke‧amista
V		hal‧ke‧amaisillan²