Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/11b

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/11

E edytuj

zakończone na -poa (p → v)

Przykład poniżej: bezokolicznik leipoa, temat lei-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lei‧vo‧n	lei‧vo‧mme	en lei‧vo	emme lei‧vo	1.	olen lei‧po‧nut	olemme lei‧po‧neet	en ole lei‧po‧nut	emme ole lei‧po‧neet
2.	lei‧vo‧t	lei‧vo‧tte	et lei‧vo	ette lei‧vo	2.	olet lei‧po‧nut	olette lei‧po‧neet	et ole lei‧po‧nut	ette ole lei‧po‧neet
3.	lei‧po‧o	lei‧po‧vat	ei lei‧vo	eivät lei‧vo	3.	on lei‧po‧nut	ovat lei‧po‧neet	ei ole lei‧po‧nut	eivät ole lei‧po‧neet
str. bierna	lei‧vo‧taan		ei lei‧vo‧ta		str. bierna	on lei‧vo‧ttu		ei ole lei‧vo‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lei‧vo‧in	lei‧vo‧imme	en lei‧po‧nut	emme lei‧po‧neet	1.	olin lei‧po‧nut	olimme lei‧po‧neet	en ollut lei‧po‧nut	emme olleet lei‧po‧neet
2.	lei‧vo‧it	lei‧vo‧itte	et lei‧po‧nut	ette lei‧po‧neet	2.	olit lei‧po‧nut	olitte lei‧po‧neet	et ollut lei‧po‧nut	ette olleet lei‧po‧neet
3.	lei‧po‧i	lei‧po‧ivat	ei lei‧po‧nut	eivät lei‧po‧neet	3.	oli lei‧po‧nut	olivat lei‧po‧neet	ei ollut lei‧po‧nut	eivät olleet lei‧po‧neet
str. bierna	lei‧vo‧ttiin		ei lei‧vo‧ttu		str. bierna	oli lei‧vo‧ttu		ei ollut lei‧vo‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lei‧po‧isin	lei‧po‧isimme	en lei‧po‧isi	emme lei‧po‧isi	1.	olisin lei‧po‧nut	olisimme lei‧po‧neet	en olisi lei‧po‧nut	emme olisi lei‧po‧neet
2.	lei‧po‧isit	lei‧po‧isitte	et lei‧po‧isi	ette lei‧po‧isi	2.	olisit lei‧po‧nut	olisitte lei‧po‧neet	et olisi lei‧po‧nut	ette olisi lei‧po‧neet
3.	lei‧po‧isi	lei‧po‧isivat	ei lei‧po‧isi	eivät lei‧po‧isi	3.	olisi lei‧po‧nut	olisivat lei‧po‧neet	ei olisi lei‧po‧nut	eivät olisi lei‧po‧neet
str. bierna	lei‧vo‧ttaisiin		ei lei‧vo‧ttaisi		str. bierna	olisi lei‧vo‧ttu		ei olisi lei‧vo‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	lei‧po‧kaamme	–	älkäämme lei‧po‧ko	1.	–	olkaamme lei‧po‧neet	–	älkäämme olko lei‧po‧neet
2.	lei‧vo	lei‧po‧kaa	älä lei‧vo	älkää lei‧po‧ko	2.	ole lei‧po‧nut	olkaa lei‧po‧neet	älä ole lei‧po‧nut	älkää olko lei‧po‧neet
3.	lei‧po‧koon	lei‧po‧koot	älköön lei‧po‧ko	älkööt lei‧po‧ko	3.	olkoon lei‧po‧nut	olkoot lei‧po‧neet	älköön olko lei‧po‧nut	älkööt ole lei‧po‧neet
str. bierna	lei‧vo‧ttakoon		älköön lei‧vo‧ttako		str. bierna	olkoon lei‧vo‧ttu		älköön olko lei‧vo‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lei‧po‧nen	lei‧po‧nemme	en lei‧po‧ne	emme lei‧po‧ne	1.	lienen lei‧po‧nut	lienemme lei‧po‧neet	en liene lei‧po‧nut	emme liene lei‧po‧neet
2.	lei‧po‧net	lei‧po‧nette	et lei‧po‧ne	ette lei‧po‧ne	2.	lienet lei‧po‧nut	lienette lei‧po‧neet	et liene lei‧po‧nut	ette liene lei‧po‧neet
3.	lei‧po‧nee	lei‧po‧nevat	ei lei‧po‧ne	eivät lei‧po‧ne	3.	lienee lei‧po‧nut	lienevät lei‧po‧neet	ei liene lei‧po‧nut	eivät liene lei‧po‧neet
str. bierna	lei‧vo‧ttaneen		ei lei‧vo‧ttane		str. bierna	lienee lei‧vo‧ttu		ei liene lei‧vo‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		lei‧po‧a		cz. teraźniejszego	lei‧po‧va	lei‧vo‧ttava
rozszerzony I		lei‧po‧akseen²		cz. przeszłego	lei‧po‧nut	lei‧vo‧ttu
II	inessivus	lei‧po‧essa¹	lei‧vo‧ttaessa	sprawcy	lei‧po‧ma^1, 3
II	instructivus	lei‧po‧en	–	przeczący	lei‧po‧maton
III	inessivus	lei‧po‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	lei‧po‧masta	–
	illativus	lei‧po‧maan	–
	adessivus	lei‧po‧malla	–
	abessivus	lei‧po‧matta	–
	instructivus	lei‧po‧man	lei‧vo‧ttaman
IV	mianownik	lei‧po‧minen
IV	partitivus	lei‧po‧mista
V		lei‧po‧maisillaan²

F edytuj

zakończone na -htoa, -toa (t → d)

Przykład poniżej: bezokolicznik huuhtoa, temat huuh-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	huuh‧do‧n	huuh‧do‧mme	en huuh‧do	emme huuh‧do	1.	olen huuh‧to‧nut	olemme huuh‧to‧neet	en ole huuh‧to‧nut	emme ole huuh‧to‧neet
2.	huuh‧do‧t	huuh‧do‧tte	et huuh‧do	ette huuh‧do	2.	olet huuh‧to‧nut	olette huuh‧to‧neet	et ole huuh‧to‧nut	ette ole huuh‧to‧neet
3.	huuh‧to‧o	huuh‧to‧vat	ei huuh‧do	eivät huuh‧do	3.	on huuh‧to‧nut	ovat huuh‧to‧neet	ei ole huuh‧to‧nut	eivät ole huuh‧to‧neet
str. bierna	huuh‧do‧taan		ei huuh‧do‧ta		str. bierna	on huuh‧do‧ttu		ei ole huuh‧do‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	huuh‧do‧in	huuh‧do‧imme	en huuh‧to‧nut	emme huuh‧to‧neet	1.	olin huuh‧to‧nut	olimme huuh‧to‧neet	en ollut huuh‧to‧nut	emme olleet huuh‧to‧neet
2.	huuh‧do‧it	huuh‧do‧itte	et huuh‧to‧nut	ette huuh‧to‧neet	2.	olit huuh‧to‧nut	olitte huuh‧to‧neet	et ollut huuh‧to‧nut	ette olleet huuh‧to‧neet
3.	huuh‧to‧i	huuh‧to‧ivat	ei huuh‧to‧nut	eivät huuh‧to‧neet	3.	oli huuh‧to‧nut	olivat huuh‧to‧neet	ei ollut huuh‧to‧nut	eivät olleet huuh‧to‧neet
str. bierna	huuh‧do‧ttiin		ei huuh‧do‧ttu		str. bierna	oli huuh‧do‧ttu		ei ollut huuh‧do‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	huuh‧to‧isin	huuh‧to‧isimme	en huuh‧to‧isi	emme huuh‧to‧isi	1.	olisin huuh‧to‧nut	olisimme huuh‧to‧neet	en olisi huuh‧to‧nut	emme olisi huuh‧to‧neet
2.	huuh‧to‧isit	huuh‧to‧isitte	et huuh‧to‧isi	ette huuh‧to‧isi	2.	olisit huuh‧to‧nut	olisitte huuh‧to‧neet	et olisi huuh‧to‧nut	ette olisi huuh‧to‧neet
3.	huuh‧to‧isi	huuh‧to‧isivat	ei huuh‧to‧isi	eivät huuh‧to‧isi	3.	olisi huuh‧to‧nut	olisivat huuh‧to‧neet	ei olisi huuh‧to‧nut	eivät olisi huuh‧to‧neet
str. bierna	huuh‧do‧ttaisiin		ei huuh‧do‧ttaisi		str. bierna	olisi huuh‧do‧ttu		ei olisi huuh‧do‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	huuh‧to‧kaamme	–	älkäämme huuh‧to‧ko	1.	–	olkaamme huuh‧to‧neet	–	älkäämme olko huuh‧to‧neet
2.	huuh‧do	huuh‧to‧kaa	älä huuh‧do	älkää huuh‧to‧ko	2.	ole huuh‧to‧nut	olkaa huuh‧to‧neet	älä ole huuh‧to‧nut	älkää olko huuh‧to‧neet
3.	huuh‧to‧koon	huuh‧to‧koot	älköön huuh‧to‧ko	älkööt huuh‧to‧ko	3.	olkoon huuh‧to‧nut	olkoot huuh‧to‧neet	älköön olko huuh‧to‧nut	älkööt ole huuh‧to‧neet
str. bierna	huuh‧do‧ttakoon		älköön huuh‧do‧ttako		str. bierna	olkoon huuh‧do‧ttu		älköön olko huuh‧do‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	huuh‧to‧nen	huuh‧to‧nemme	en huuh‧to‧ne	emme huuh‧to‧ne	1.	lienen huuh‧to‧nut	lienemme huuh‧to‧neet	en liene huuh‧to‧nut	emme liene huuh‧to‧neet
2.	huuh‧to‧net	huuh‧to‧nette	et huuh‧to‧ne	ette huuh‧to‧ne	2.	lienet huuh‧to‧nut	lienette huuh‧to‧neet	et liene huuh‧to‧nut	ette liene huuh‧to‧neet
3.	huuh‧to‧nee	huuh‧to‧nevat	ei huuh‧to‧ne	eivät huuh‧to‧ne	3.	lienee huuh‧to‧nut	lienevät huuh‧to‧neet	ei liene huuh‧to‧nut	eivät liene huuh‧to‧neet
str. bierna	huuh‧do‧ttaneen		ei huuh‧do‧ttane		str. bierna	lienee huuh‧do‧ttu		ei liene huuh‧do‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		huuh‧to‧a		cz. teraźniejszego	huuh‧to‧va	huuh‧do‧ttava
rozszerzony I		huuh‧to‧akseen²		cz. przeszłego	huuh‧to‧nut	huuh‧do‧ttu
II	inessivus	huuh‧to‧essa¹	huuh‧do‧ttaessa	sprawcy	huuh‧to‧ma^1, 3
II	instructivus	huuh‧to‧en	–	przeczący	huuh‧to‧maton
III	inessivus	huuh‧to‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	huuh‧to‧masta	–
	illativus	huuh‧to‧maan	–
	adessivus	huuh‧to‧malla	–
	abessivus	huuh‧to‧matta	–
	instructivus	huuh‧to‧man	huuh‧do‧ttaman
IV	mianownik	huuh‧to‧minen
IV	partitivus	huuh‧to‧mista
V		huuh‧to‧maisillaan²

G edytuj

zakończone na -nkoa (nk → ng) [ŋk → ŋː]

Przykład poniżej: bezokolicznik penkoa, temat pen-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pen‧go‧n	pen‧go‧mme	en pen‧go	emme pen‧go	1.	olen pen‧ko‧nut	olemme pen‧ko‧neet	en ole pen‧ko‧nut	emme ole pen‧ko‧neet
2.	pen‧go‧t	pen‧go‧tte	et pen‧go	ette pen‧go	2.	olet pen‧ko‧nut	olette pen‧ko‧neet	et ole pen‧ko‧nut	ette ole pen‧ko‧neet
3.	pen‧ko‧o	pen‧ko‧vat	ei pen‧go	eivät pen‧go	3.	on pen‧ko‧nut	ovat pen‧ko‧neet	ei ole pen‧ko‧nut	eivät ole pen‧ko‧neet
str. bierna	pen‧go‧taan		ei pen‧go‧ta		str. bierna	on pen‧go‧ttu		ei ole pen‧go‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pen‧go‧in	pen‧go‧imme	en pen‧ko‧nut	emme pen‧ko‧neet	1.	olin pen‧ko‧nut	olimme pen‧ko‧neet	en ollut pen‧ko‧nut	emme olleet pen‧ko‧neet
2.	pen‧go‧it	pen‧go‧itte	et pen‧ko‧nut	ette pen‧ko‧neet	2.	olit pen‧ko‧nut	olitte pen‧ko‧neet	et ollut pen‧ko‧nut	ette olleet pen‧ko‧neet
3.	pen‧ko‧i	pen‧ko‧ivat	ei pen‧ko‧nut	eivät pen‧ko‧neet	3.	oli pen‧ko‧nut	olivat pen‧ko‧neet	ei ollut pen‧ko‧nut	eivät olleet pen‧ko‧neet
str. bierna	pen‧go‧ttiin		ei pen‧go‧ttu		str. bierna	oli pen‧go‧ttu		ei ollut pen‧go‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pen‧ko‧isin	pen‧ko‧isimme	en pen‧ko‧isi	emme pen‧ko‧isi	1.	olisin pen‧ko‧nut	olisimme pen‧ko‧neet	en olisi pen‧ko‧nut	emme olisi pen‧ko‧neet
2.	pen‧ko‧isit	pen‧ko‧isitte	et pen‧ko‧isi	ette pen‧ko‧isi	2.	olisit pen‧ko‧nut	olisitte pen‧ko‧neet	et olisi pen‧ko‧nut	ette olisi pen‧ko‧neet
3.	pen‧ko‧isi	pen‧ko‧isivat	ei pen‧ko‧isi	eivät pen‧ko‧isi	3.	olisi pen‧ko‧nut	olisivat pen‧ko‧neet	ei olisi pen‧ko‧nut	eivät olisi pen‧ko‧neet
str. bierna	pen‧go‧ttaisiin		ei pen‧go‧ttaisi		str. bierna	olisi pen‧go‧ttu		ei olisi pen‧go‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	pen‧ko‧kaamme	–	älkäämme pen‧ko‧ko	1.	–	olkaamme pen‧ko‧neet	–	älkäämme olko pen‧ko‧neet
2.	pen‧go	pen‧ko‧kaa	älä pen‧go	älkää pen‧ko‧ko	2.	ole pen‧ko‧nut	olkaa pen‧ko‧neet	älä ole pen‧ko‧nut	älkää olko pen‧ko‧neet
3.	pen‧ko‧koon	pen‧ko‧koot	älköön pen‧ko‧ko	älkööt pen‧ko‧ko	3.	olkoon pen‧ko‧nut	olkoot pen‧ko‧neet	älköön olko pen‧ko‧nut	älkööt ole pen‧ko‧neet
str. bierna	pen‧go‧ttakoon		älköön pen‧go‧ttako		str. bierna	olkoon pen‧go‧ttu		älköön olko pen‧go‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pen‧ko‧nen	pen‧ko‧nemme	en pen‧ko‧ne	emme pen‧ko‧ne	1.	lienen pen‧ko‧nut	lienemme pen‧ko‧neet	en liene pen‧ko‧nut	emme liene pen‧ko‧neet
2.	pen‧ko‧net	pen‧ko‧nette	et pen‧ko‧ne	ette pen‧ko‧ne	2.	lienet pen‧ko‧nut	lienette pen‧ko‧neet	et liene pen‧ko‧nut	ette liene pen‧ko‧neet
3.	pen‧ko‧nee	pen‧ko‧nevat	ei pen‧ko‧ne	eivät pen‧ko‧ne	3.	lienee pen‧ko‧nut	lienevät pen‧ko‧neet	ei liene pen‧ko‧nut	eivät liene pen‧ko‧neet
str. bierna	pen‧go‧ttaneen		ei pen‧go‧ttane		str. bierna	lienee pen‧go‧ttu		ei liene pen‧go‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		pen‧ko‧a		cz. teraźniejszego	pen‧ko‧va	pen‧go‧ttava
rozszerzony I		pen‧ko‧akseen²		cz. przeszłego	pen‧ko‧nut	pen‧go‧ttu
II	inessivus	pen‧ko‧essa¹	pen‧go‧ttaessa	sprawcy	pen‧ko‧ma^1, 3
II	instructivus	pen‧ko‧en	–	przeczący	pen‧ko‧maton
III	inessivus	pen‧ko‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	pen‧ko‧masta	–
	illativus	pen‧ko‧maan	–
	adessivus	pen‧ko‧malla	–
	abessivus	pen‧ko‧matta	–
	instructivus	pen‧ko‧man	pen‧go‧ttaman
IV	mianownik	pen‧ko‧minen
IV	partitivus	pen‧ko‧mista
V		pen‧ko‧maisillaan²

H edytuj

zakończone na -mpoa (mp → mm)

Przykład poniżej: bezokolicznik tempoa, temat tem-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tem‧mo‧n	tem‧mo‧mme	en tem‧mo	emme tem‧mo	1.	olen tem‧po‧nut	olemme tem‧po‧neet	en ole tem‧po‧nut	emme ole tem‧po‧neet
2.	tem‧mo‧t	tem‧mo‧tte	et tem‧mo	ette tem‧mo	2.	olet tem‧po‧nut	olette tem‧po‧neet	et ole tem‧po‧nut	ette ole tem‧po‧neet
3.	tem‧po‧o	tem‧po‧vat	ei tem‧mo	eivät tem‧mo	3.	on tem‧po‧nut	ovat tem‧po‧neet	ei ole tem‧po‧nut	eivät ole tem‧po‧neet
str. bierna	tem‧mo‧taan		ei tem‧mo‧ta		str. bierna	on tem‧mo‧ttu		ei ole tem‧mo‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tem‧mo‧in	tem‧mo‧imme	en tem‧po‧nut	emme tem‧po‧neet	1.	olin tem‧po‧nut	olimme tem‧po‧neet	en ollut tem‧po‧nut	emme olleet tem‧po‧neet
2.	tem‧mo‧it	tem‧mo‧itte	et tem‧po‧nut	ette tem‧po‧neet	2.	olit tem‧po‧nut	olitte tem‧po‧neet	et ollut tem‧po‧nut	ette olleet tem‧po‧neet
3.	tem‧po‧i	tem‧po‧ivat	ei tem‧po‧nut	eivät tem‧po‧neet	3.	oli tem‧po‧nut	olivat tem‧po‧neet	ei ollut tem‧po‧nut	eivät olleet tem‧po‧neet
str. bierna	tem‧mo‧ttiin		ei tem‧mo‧ttu		str. bierna	oli tem‧mo‧ttu		ei ollut tem‧mo‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tem‧po‧isin	tem‧po‧isimme	en tem‧po‧isi	emme tem‧po‧isi	1.	olisin tem‧po‧nut	olisimme tem‧po‧neet	en olisi tem‧po‧nut	emme olisi tem‧po‧neet
2.	tem‧po‧isit	tem‧po‧isitte	et tem‧po‧isi	ette tem‧po‧isi	2.	olisit tem‧po‧nut	olisitte tem‧po‧neet	et olisi tem‧po‧nut	ette olisi tem‧po‧neet
3.	tem‧po‧isi	tem‧po‧isivat	ei tem‧po‧isi	eivät tem‧po‧isi	3.	olisi tem‧po‧nut	olisivat tem‧po‧neet	ei olisi tem‧po‧nut	eivät olisi tem‧po‧neet
str. bierna	tem‧mo‧ttaisiin		ei tem‧mo‧ttaisi		str. bierna	olisi tem‧mo‧ttu		ei olisi tem‧mo‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	tem‧po‧kaamme	–	älkäämme tem‧po‧ko	1.	–	olkaamme tem‧po‧neet	–	älkäämme olko tem‧po‧neet
2.	tem‧mo	tem‧po‧kaa	älä tem‧mo	älkää tem‧po‧ko	2.	ole tem‧po‧nut	olkaa tem‧po‧neet	älä ole tem‧po‧nut	älkää olko tem‧po‧neet
3.	tem‧po‧koon	tem‧po‧koot	älköön tem‧po‧ko	älkööt tem‧po‧ko	3.	olkoon tem‧po‧nut	olkoot tem‧po‧neet	älköön olko tem‧po‧nut	älkööt ole tem‧po‧neet
str. bierna	tem‧mo‧ttakoon		älköön tem‧mo‧ttako		str. bierna	olkoon tem‧mo‧ttu		älköön olko tem‧mo‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tem‧po‧nen	tem‧po‧nemme	en tem‧po‧ne	emme tem‧po‧ne	1.	lienen tem‧po‧nut	lienemme tem‧po‧neet	en liene tem‧po‧nut	emme liene tem‧po‧neet
2.	tem‧po‧net	tem‧po‧nette	et tem‧po‧ne	ette tem‧po‧ne	2.	lienet tem‧po‧nut	lienette tem‧po‧neet	et liene tem‧po‧nut	ette liene tem‧po‧neet
3.	tem‧po‧nee	tem‧po‧nevat	ei tem‧po‧ne	eivät tem‧po‧ne	3.	lienee tem‧po‧nut	lienevät tem‧po‧neet	ei liene tem‧po‧nut	eivät liene tem‧po‧neet
str. bierna	tem‧mo‧ttaneen		ei tem‧mo‧ttane		str. bierna	lienee tem‧mo‧ttu		ei liene tem‧mo‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		tem‧po‧a		cz. teraźniejszego	tem‧po‧va	tem‧mo‧ttava
rozszerzony I		tem‧po‧akseen²		cz. przeszłego	tem‧po‧nut	tem‧mo‧ttu
II	inessivus	tem‧po‧essa¹	tem‧mo‧ttaessa	sprawcy	tem‧po‧ma^1, 3
II	instructivus	tem‧po‧en	–	przeczący	tem‧po‧maton
III	inessivus	tem‧po‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	tem‧po‧masta	–
	illativus	tem‧po‧maan	–
	adessivus	tem‧po‧malla	–
	abessivus	tem‧po‧matta	–
	instructivus	tem‧po‧man	tem‧mo‧ttaman
IV	mianownik	tem‧po‧minen
IV	partitivus	tem‧po‧mista
V		tem‧po‧maisillaan²

K edytuj

zakończone na -rtoa (rt → rr)

Przykład poniżej: bezokolicznik kertoa, temat ker-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ker‧ro‧n	ker‧ro‧mme	en ker‧ro	emme ker‧ro	1.	olen ker‧to‧nut	olemme ker‧to‧neet	en ole ker‧to‧nut	emme ole ker‧to‧neet
2.	ker‧ro‧t	ker‧ro‧tte	et ker‧ro	ette ker‧ro	2.	olet ker‧to‧nut	olette ker‧to‧neet	et ole ker‧to‧nut	ette ole ker‧to‧neet
3.	ker‧to‧o	ker‧to‧vat	ei ker‧ro	eivät ker‧ro	3.	on ker‧to‧nut	ovat ker‧to‧neet	ei ole ker‧to‧nut	eivät ole ker‧to‧neet
str. bierna	ker‧ro‧taan		ei ker‧ro‧ta		str. bierna	on ker‧ro‧ttu		ei ole ker‧ro‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ker‧ro‧in	ker‧ro‧imme	en ker‧to‧nut	emme ker‧to‧neet	1.	olin ker‧to‧nut	olimme ker‧to‧neet	en ollut ker‧to‧nut	emme olleet ker‧to‧neet
2.	ker‧ro‧it	ker‧ro‧itte	et ker‧to‧nut	ette ker‧to‧neet	2.	olit ker‧to‧nut	olitte ker‧to‧neet	et ollut ker‧to‧nut	ette olleet ker‧to‧neet
3.	ker‧to‧i	ker‧to‧ivat	ei ker‧to‧nut	eivät ker‧to‧neet	3.	oli ker‧to‧nut	olivat ker‧to‧neet	ei ollut ker‧to‧nut	eivät olleet ker‧to‧neet
str. bierna	ker‧ro‧ttiin		ei ker‧ro‧ttu		str. bierna	oli ker‧ro‧ttu		ei ollut ker‧ro‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ker‧to‧isin	ker‧to‧isimme	en ker‧to‧isi	emme ker‧to‧isi	1.	olisin ker‧to‧nut	olisimme ker‧to‧neet	en olisi ker‧to‧nut	emme olisi ker‧to‧neet
2.	ker‧to‧isit	ker‧to‧isitte	et ker‧to‧isi	ette ker‧to‧isi	2.	olisit ker‧to‧nut	olisitte ker‧to‧neet	et olisi ker‧to‧nut	ette olisi ker‧to‧neet
3.	ker‧to‧isi	ker‧to‧isivat	ei ker‧to‧isi	eivät ker‧to‧isi	3.	olisi ker‧to‧nut	olisivat ker‧to‧neet	ei olisi ker‧to‧nut	eivät olisi ker‧to‧neet
str. bierna	ker‧ro‧ttaisiin		ei ker‧ro‧ttaisi		str. bierna	olisi ker‧ro‧ttu		ei olisi ker‧ro‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	ker‧to‧kaamme	–	älkäämme ker‧to‧ko	1.	–	olkaamme ker‧to‧neet	–	älkäämme olko ker‧to‧neet
2.	ker‧ro	ker‧to‧kaa	älä ker‧ro	älkää ker‧to‧ko	2.	ole ker‧to‧nut	olkaa ker‧to‧neet	älä ole ker‧to‧nut	älkää olko ker‧to‧neet
3.	ker‧to‧koon	ker‧to‧koot	älköön ker‧to‧ko	älkööt ker‧to‧ko	3.	olkoon ker‧to‧nut	olkoot ker‧to‧neet	älköön olko ker‧to‧nut	älkööt ole ker‧to‧neet
str. bierna	ker‧ro‧ttakoon		älköön ker‧ro‧ttako		str. bierna	olkoon ker‧ro‧ttu		älköön olko ker‧ro‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ker‧to‧nen	ker‧to‧nemme	en ker‧to‧ne	emme ker‧to‧ne	1.	lienen ker‧to‧nut	lienemme ker‧to‧neet	en liene ker‧to‧nut	emme liene ker‧to‧neet
2.	ker‧to‧net	ker‧to‧nette	et ker‧to‧ne	ette ker‧to‧ne	2.	lienet ker‧to‧nut	lienette ker‧to‧neet	et liene ker‧to‧nut	ette liene ker‧to‧neet
3.	ker‧to‧nee	ker‧to‧nevat	ei ker‧to‧ne	eivät ker‧to‧ne	3.	lienee ker‧to‧nut	lienevät ker‧to‧neet	ei liene ker‧to‧nut	eivät liene ker‧to‧neet
str. bierna	ker‧ro‧ttaneen		ei ker‧ro‧ttane		str. bierna	lienee ker‧ro‧ttu		ei liene ker‧ro‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		ker‧to‧a		cz. teraźniejszego	ker‧to‧va	ker‧ro‧ttava
rozszerzony I		ker‧to‧akseen²		cz. przeszłego	ker‧to‧nut	ker‧ro‧ttu
II	inessivus	ker‧to‧essa¹	ker‧ro‧ttaessa	sprawcy	ker‧to‧ma^1, 3
II	instructivus	ker‧to‧en	–	przeczący	ker‧to‧maton
III	inessivus	ker‧to‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	ker‧to‧masta	–
	illativus	ker‧to‧maan	–
	adessivus	ker‧to‧malla	–
	abessivus	ker‧to‧matta	–
	instructivus	ker‧to‧man	ker‧ro‧ttaman
IV	mianownik	ker‧to‧minen
IV	partitivus	ker‧to‧mista
V		ker‧to‧maisillaan²