канон

канон (język bułgarski)

transliteracja:

kanon

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kośc. kanon

(1.2) muz. kanon

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. каноник m, канонизация ż, канонизиране n

czas. канонизирам ndk./dk.

przym. каноничен, канонически

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

канон (język rosyjski)

transliteracja:

kanon

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kanon

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. канонический, каноничный

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

канон (język ukraiński)

transliteracja:

kanon

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kośc. praw. kanon

(1.2) przen. książk. kanon, wzorzec

(1.3) kośc. bibl. kanon

(1.4) muz. kanon

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.3) біблійний канон

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. канонізація ż, канонік m, канонічність ż

czas. канонізувати

przym. канонічний

przysł. канонічно

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: