śmigus

śmigus (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gw. (Kraków) gw. (Warszawa)^[1]^[2] śmigus-dyngus

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:: (1.1) śmigus-dyngus

synonimy:: (1.1) gw. (Poznań) dyngus^[3]; gw. (Górny Śląsk) śmiyngus, śmiyrgus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. śmigusowanie n, śmigusówka ż, śmiguściarz m; przym. śmigustny, śmigusowy; czas. wyśmigusować

związki frazeologiczne:: suchy śmigus

etymologia:: niem. Schmeckostern lub niem. Schmackostern^[1]

uwagi:

inna rzadka, gwarowa lub staropolska pisownia: szmigus, śmigurst, śmigust, śmiergust, śmigorzt, śmiergust, śmigurzt^[1]
zobacz też: śnigus

tłumaczenia:: (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: śmigus-dyngus

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Wielkanoc w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 279.
↑ Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 269.
↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 253.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=śmigus&oldid=7435149”