önfejű

önfejű (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) samowolny, własnowolny

(1.2) uparty

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) akaratos, csökönyös, makacs

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. önfejűség

czas. önfejűsködik

związki frazeologiczne:

etymologia:

węg. ön- + -fejű

uwagi:

źródła: