koabitacja
koabitacja (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zob. kohabitacja
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koabitacja koabitacje dopełniacz koabitacji koabitacji / przest. koabitacyj[1] celownik koabitacji koabitacjom biernik koabitację koabitacje narzędnik koabitacją koabitacjami miejscownik koabitacji koabitacjach wołacz koabitacjo koabitacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kohabitacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. cohabitation < p.łac. cohabitatio, utworzone od p.łac. cohabitare < łac. co- + habitare → z, współ- + mieszkać, przebywać[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kohabitacja
- źródła:
- ↑
Hasło „koabitacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „kohabitacja” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
